Varalica se predstavlja kao pjesnik lutalica i uspješno osvaja srca mladih dama udavača, kao i njihovih majki u malom vojvođanskom mjestu. Kada se otkrije da ”pjesnika” traži policija, on bježi diližansom kojom je i došao.
Neka danas bude dan Soje Jovanović. S obzirom da smo objavili tekst i intervju sa njom, dodaćemo samo da su Soju zvali prvim srpskim “holivudskim rediteljem” (mimo toga što su je u početku karijere potpisivali kao “režirao: Soja Jovanović”). Ovo se odnosilo na njenu predanost publici i pravljenju filmova koji su “pitki” i dostupni, uglavnom komedija, koji su stekli veliku popularnost kod gledalaca.
Soja je bila posvećena stvaranju filmova plemenitog duha, komedija o ljudima koji su odrasli a nisu prestali biti djeca, pa ne čudi što je Čkalja često igrao u njenim filmovima. U stvari, Čkalju i pamtite po ulogama u Sojinim filmovima “Orlovi rano lete” i “Put oko sveta”. Ona je ovim baroknim komedijama nudila ozbiljnu alternativu partizanskim filmovima i crnotalasnoj opsesiji marginom. Soju je lako pamtiti kao prvu ženu koja je režirala kod nas, ali to napominjanje se često čini kao medvjeđa usluga. Moramo imati na umu da u cjelokupnoj kinematografiji bivše Jugoslavije, nećemo naći filmove slične njenim “Diližansa snova”, “Pop Ćira i pop Spira” i “Put oko sveta”.
Večeras preporučujemo “Diližansu snova” samo zato što je manje popularan od “Pop Ćira i pop Spira” i “Put oko sveta”, za koje svi znamo. Možda bi ovakvi filmovi mogli služiti kao opomena domaćoj kinematografiji da su se nekad pravili dostupni i zabavni filmovi, koji su zadržavali zanatsko i umjetničko umijeće, te da nije nužno praviti filmove “margine” da bi se izrazili zamišljenost i briga nad društvom.
