Debitantski film Hane Jušić “Ne gledaj mi u pijat” osvojio je nagradu “Beogradski pobednik” za najbolji film glavnog programa 45. Festa, koji je sinoć završen u Sava centru projekcijama filmova “Tišina” Martina Skorsezea i “Afterparti” Luke Bursaća.
“Ne gledaj mi u pijat” priča je o Marijani (naturščik Mia Petričević), djevojci koja živi u stanu sa bolesnim ocem, neodgovornom majkom i bratom s posebnim potrebama, i koja počinje da iskušava sopstvene granice kroz susrete sa nepoznatim muškarcima.
“Svežina i nemilosrdnost kojom se autorka obračunava s rodnim gradom osvojio je žiri i publiku FEST-a. Vrlo zrelo i precizno, uz dosledan vizuelni kod predstavlja nam uranjanje u intimu devojke koja mora da preuzme ulogu glave disfunkcionalne porodice i da se istovremeno bori sa svojim seksualnim oslobađanjem i odrastanjem ne bi li isplivala iz porodične tamnice”, obrazložio je glavnu nagradu međunarodni žiri, koji su činili Srdan Golubović (predsjednik), Branka Katić, Dalibor Matanić, Čeda Kolar i Sergej Trifunović.
I rediteljka Hana Jušić i producentkinja Ankica Jurić Tilić istakle su divan prijem na koji je film naišao kod beogradske publike.
“Velika je čast što smo uopšte primljeni u takmičarski program, a to što smo se vratili kao ‘Beogradski pobednik’ je neprocjenjivo”, poručila je Jurić Tilić.
Nagradu žirija dobio je film “Hartston” (“Heartstone”) Gudmundura Arnara Gudmundsona, “zbog neverovatne emotivne nabijenosti kojom odiše ovaj film u otvaranju pitanja i raskršća seksualnosti dvojice dečaka. U okrutnosti i bezizlaznosti okoline te nametnutih nepisanih društvenih pravila, borba za ličnim izborom i ljudskom slobodom doseže univerzalni kod. Ono što nakon gledanja filma ostaje gledaocu u grudima je golema tuga i osećaj kako se sa zalaskom okrutnog severnog sunca gasi i usamljeni humani krik za slobodom”.
Gudmundson, koji je nagrađen i za najboljeg debitanta, snimio je film o dvojici tinejdžera koji proživljavaju turbulentno leto u zabačenom ribarskom selu na Islandu.
“Za mene je glavna tema filma prijateljstvo između dvojice dječaka i samoprihvatanje kao nešto sa čime se svi likovi nose. Film ima mnoge slojeve: o porodici, prijateljstvu, ljubavi, razočaranju… Za mene je bilo važno da imam sve te različite slojeve i priče da osjetim da sam uhvatio nešto što je stvarno”, rekao je Gudmundson u obraćanju novinarima poslije dodjele nagrada.
On je sa beogradskom publikom podijelio dvije slike koje su mu se urezale u sjećanje tokom prve posjete FEST-u, prije deset godina, kada je boravio kao student filmske škole sa svojim kratkim filmom: prva je čopor uličnih pasa među kojima su bili najrazličitiji primjerci, od čivava do dobermana, a druga su ta da nije nigdje vidio bucmastu djecu koju danas, pak, primjećuje, poručivši nam postajemo “sve više kao Island”.
Za najbolju režiju nagrađen je Kiril Serebrenikov, autor filma “(M)učenik” o srednjoškolcu koji izluđuje odrasle svojim pitanjima zasnovanim na čvrstim biblijskim uvjerenjima.
“Zadivljujuća rediteljska preciznost i mera u susretu sa velikom i važnom društvenom temom. Snažna i surova slika savremene Rusije, intenzivna, sirova i emocionalno snažna. Film o religiji i dogmi, o mraku novog vremena i budućnosti novih generacija koja je nepoznata i neuhvatljiva. Rediteljski suptilno i pametno, bez osude i presude”, piše u obrazloženju žirija.
Glavni glumac Serbernikovog filma, Petar Skvorcov, nagrađen je za najbolju mušku ulogu festivala. On je u video-zahvalnici povodom nagrade nasmijao publiku do suza svojim opuštenim nastupom i sljedećom izjavom:
“Hvala slovenskom rodu, hvala vam prijatelji, jako mi je milo i zaljubljen sam u Beograd. Milo mi je što ste (dobro) ocijenili ovaj film, bilo ga je vrlo prijatno stvarati i to je, u principu, već sasvim dovoljno. Ali kako ste ga vi još i ocijenili i nagradili, onda je to dvostruko zadovoljstvo. Za mene je dovoljno i to što je film sniman u vrlo prijatnim uslovima među prijateljima. Ako vi za to još dajete i nagrade, onda je to još prijatnije. Veliko hvala. Veoma sam zavolio Beograd i jako bih želio da se ovamo vratim. Nije važno da li će na ovaj festival dospjeti neki moj naredni film. Mislim da ću svejedno doći”.
Žiri je ovako ocijenio njegovu izvedbu:
“Snažan kao stena i u isto vreme treperav i lomljiv kao prut. Silovit i nesiguran, suporioran i zbunjen. Pre svega odbačen i prepušten sam sebi. Mladi ruski glumac je duboko iz svog unutrašnjeg sveta doneo jedno od najimpresivnijih glumačkih ostvarenja poslednjih godina, direktno i snažno, sa ogromnom energijom, bez zadrške, autentično i istinito”.
Splitska pozorišna glumica Arijana Čulina, koja je studirala FDU u Beogradu, nagrađena je za najbolju žensku ulogu u svom filmskom debiju u kojem tumači lik Marijanine majke Vere u filmu “Ne gledaj mi u pijat”.
“Ovo je za mene jedan vrlo emotivan trenutak i sada znam kako se osjećaju ovi na dodjeli Oskara. Samo da mi ga ne uzmu sada”, našalila se ona po preuzimanju nagrade i podsjetila publiku da je se, možda, sjeća po ulozi Milijane u seriji “Đekna još nije umrla a ka’ će ne znamo” (1988).
Ona je nagradu posvetila profesoru Predragu Bajčetiću, što ju je “nešto naučio”.
“Drago mi je što ovde postoji ta kultura i tradicija gde se glumac oseća veličanstveno, zahvaljujući publici koja prati ovaj festival”, dodale je potom na konferenciji za novinare.
“Čulina je debitovala na filmu na fascinantan način. Suptilnost, autentičnost i uverljivost kojom tumači ulogu majke bliži se dokumentarnom izrazu kojim postiže univerzalnost koja se izdiže iznad mesta radnje. Minijaturne glumačke bravure, ogoljenost i preciznost sve su odlike odlične glumice koja je napokon dočekala šansu da se predstavi filmskoj publici”, ocijenio je žiri.
Najbolji scenario ima film “Toplotni udar” (“Suntan”) Argirisa Papadimitropulosa, reditelja koji je priznao da propisan scenario za ovaj film – tragikomediju o turistima na grčkom ostrvu Antiparos – nikada nije ni napisao. On je na snimanju mnogo improvizovao sa glumcima, kojima je i posvetio nagradu.
“Nagrada mi mnogo znači, jer ja ne volim da pišem klasična scenarija, naročito dijaloge. Ne želim da kažem ljudima šta da kažu, želim da to izvučem iz njih da deluje prirodno. Ja samo pišem opise svake scene. Kad sam tražio novac za film svi su prvo hteli da vide scenario, a ja sam im rekao da to ne mogu da isporučim, tako da ova nagrada pokazuje da sam ipak ja bio u pravu”, rekao je Papadimitropulos.
“Urnebesna tragedija o posesivnosti i samoći, o potrazi za ljubavlju i promašenosti jednog života. Film o granicama ljudskog očajanja, u jednostavnoj dramskoj strukturi koja je neočekivana i duhovita, surova i tužna. Film o ljubavi i besmislu života bez nje. O strašnoj usamljenosti i ludačkoj i bolesnoj potrazi za ljubavlju, o ljudskom padu, bez kočnice i kraja”, piše u zvaničnom saopštenju žirija.
Izvor: Blic.rs
