“Under the Shadow”, prvenac je Babak Anvarija (Babak Anvari) iz 2016. godine. Kao i kod svih prvenaca, lako je uočiti snažan naboj emocija, političke stavove pa i revolt protiv čitavog jednog sistema i protiv čitave jedne istorije.
Bilo bi neumjesno svrstati ovaj film u horor žanr. Ako bi čovjek morao, svrstao bi ga u još nepostojeću kategoriju socio-političkog horora, horora autocenzure, antifeminizma, samoizolacije, kako god želite ali nikako ne lijepite na njega samo “horor film”.
Anvari slika upečatljivi portret Teherana, glavnog grada Irana nakon početka islamske revolucije, dominacije Homeinija i sukoba sa susjednim Irakom. Ovaj portret jedne ranjene države i naroda je sveden na jednu teheransku zgradu u čijem krovu leži zaglavljena bomba koja prijeti da raznese u paramparčad živote nad čijim glavama visi.
Masovne mobilizacije muškaraca i izbjeglištva u okolne gradove Teheran ostavljaju praznim. Ostaje nastanjena jedna zgrada u kojoj živi prkosna žena kojoj je cilj sačuvati život svog djeteta ali i sopstveni razum koji pod onom bombom počinje da puca. Maestralno je ilustrovan položaj politički nepodobnih osoba, u čijem centru je mlada žena čije su nade za izučavanjem psihologije na teheranskom univerzitetu srušene jer se zadesila živa u pogrešnom vremenu i u pogrešnom sistemu, koji prkosne i liberalne žene nipošto ne toleriše.
Sama u napuštenoj zgradi sa kćerkom, Shideh postaje žrtva zlokobnog duha iz persijske mitologije, Džina koji krade lične stvari ljudi i time im krade dušu. Shideh će početi gubiti razum usljed neobjašnjivih pojava koje su zarazile njen dom.
Film obiluje podkontekstom, pričom ispod priče. Shideh pokušava da čudne pojave u svom domu racionalno objasni, negirajući tradiciju i postojanje vantjelesnih zlih sila. Ona je inteligentna mlada žena koja zlokobne događaje oko sebe objašnjava simptomima nastalim usljed straha od rata, nedostatka supruga ili nemogućnosti počinjanja studija na univerzitetu. Lako je prepoznati sukob tradicionalnog i modernog, što je pokretni motiv recentnije iranske kinematografije.
Negiranjem postojanja Džina ona negira ponovno gušenje političkih, ekonomskih i kulturnih sloboda u Iranu. Ona odbija da povjeruje u povratak na staro, u unakazivanje tekovina čitave jedne kulture i istorije i svega za šta se njena generacija borila. Međutim, Džin je stvaran kao što je i stvarna islamska revolucija, kao što je i stvarno gušenje slobodne misli i kritike, Džin je nesavladivo zlo koje dolazi po nju. On je novi sistem koji će da uguši svaki oblik otpora, ukrašće svima nešto vrijedno i oteti im duše. Shideh će u filmu izgubiti nesuđeni udžbenik iz psihologije, njena kćerka lutku. Između pokretnih piksela Anvari nam govori da jedna gubi obrazovanje, mogućnost racionalnog razmišljanja, kritičkog osvrta na svijet a druga će izgubiti pravo na bezbrižno djetinjstvo, igru i razonodu. Osuđene na novi patrijarhalni sistem, u oronuloj zgradi u Teheranu, u oronulom Iranu sa svih strana okruženim zidovima.
Džin je personifikacija negativnih aspekata tradicije, tradicije i vjere koji su pod stegama pogrešnog tumačenja doveli do objave smrti glavnim likovima, a u širem kontekstu do objave smrti slobodi i pravdi.
Položaj žene u Iranu, Anvari sasvim simbolično i intimno prikazuje scenom kad se Shideh nađe oči u oči sa zlom koje ih progoni. Džin je nevidljiv kao i ruka nepravde koja kosi bliskoistočne države tog perioda, preko nevidljive figure zloduha leži tkanina koja lebdi u vazduhu u obliku burke govoreći nesrećnoj ženi što je čeka. Nametnuta autocenzura i život savijene glave. Zlokobna sila nepravde koja će je pratiti do kraja života.
Ovaj film je esencijalan za svakog studenta sociologije i političkih nauka jer u svojoj biti nije antiratna priča kakvih smo se nagledali. On je priča o gotovo nadljudskim silama mutirane politike obilježene vjerom koje mrve malog čovjeka.
