Svako od nas dobro zna šta je dosada i morao je imati ozbiljne susrete sa njom tokom života. Rječnici je definišu kao psihološko stanje gubitka volje, u kojem čovjeka potpuno napušta interes za okruženje. Neki psiholozi definišu dosadu kao osjećanje uzorkovano nemogućnošću rješenja određenog problema.
Izgleda da su ljudi u prošlosti bili manje skloni dosadi, jer je tehnologija bila manje razvijena i manuelni rad bio nužan za obavljanje mnogih stvari. Danas je dosada daleko ćešća pojava i negdje se smatra i određujućim fenomenom modernosti.
Iako većina naučnika dosadu smatra negativnim mentalnim stanjem koje je nužno liječiti, postoje i oni koji je smatraju pozitivnom pojavom. Emil Sioran (Emil Cioran), rumunski filozof, znan po svom radikalnom nihilizmu i ekstremno pesimističnim pogledu na život, dosadu je smatrao blagoslovom. Smatrao je da ljudi koji postignu stanje potpune dosade jedini imaju mogućnost potpune sreće.
Iako je pežorativni izraz “to be a bore” (smarati, biti dosadan) postojao u engleskom jeziku negdje od 1768. godine, francuska riječ “enui” uvedena je u englesko govorno područije 1776. i postala popularan termin za izražavanja stanja dosade.
To se promijenilo 1852. godine, kada je niko drugi do Čarls Dikens (Charles Dickens) upotrebio riječ “boredom” u svom romanu “Sumorna kuća” (“Bleak House”). Šest puta se dosada pojavljuje u knjizi, i to u scenama koje opisuju raskoš i hedonizam britanske više klase. Od tada se Englezi mogu pošteno i potpuno dosađivati.
