U stvari, ovo i nije treća godina, jer su nagrade Akademije dodijeljene samo sedam mjeseci nakon prethodne ceremonije, u istoj godini, 5. novembra 1930, šro je urađeno kako bi se smanjio vremenski jaz između izlaska novih filmova i nagrada.
Treće nagrade su obuhvatale filmove koji su bili prikazani u periodu od 1. avgusta 1929. godine do 31. jula 1930. godine. I da – zvuk je pobijedio!
“NA ZAPADU NIŠTA NOVO” (“ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT), 1930.
Režija: Luis Majlston (Lewis Milestone)
Nagrada: Najbolji film i režija
Uloge: Luis Volhajm (Louis Wolheim), Lu Ejr (Lew Ayres)
Sve nagrade bi trebalo da idu, u stvari, Remarku (Erich Maria Remarque), kao idejnom tvorcu ove antiratne priče o njemačkim dječacima koji iz školskih klupa, puni entuzijazma, odlaze u rat. Tačka.
Svako normalan zna da to nije dobro niti normalno, no opet svi to rade, i još za to nađu sjajne isprike. I tako stalno. Ne znam da li bi Remark uopšte napisao taj roman da je znao koliko će još ratova biti nakon tog prvog.
No, da se bez uzbuđenja vratim na film. Luis Majlston se ovim djelom etablirao u velike režisere i, kao majstor ratnog filma, često i danas kopiran i citiran. Zanimljivo mi je da nije prošla ni godina dana od objavljivanja knjige “Na Zapadu ništa novo” do izlaska ovog filma, što samo treba da znači da je knjiga zaista bila bestseller, a da je Majlston imao odličan njuh. Dobio je dvije nagrade Akademije za režiju u prve tri godine postojanja “Oskara” (sjetimo se, prve godine je dobio nagradu za “Dva arapska viteza”).
I u ovom filmu se pojavljuje Luis Volhajm, simpatični, krupni glumac sa bokserskim nosem i razigranim očima. Igrajući narednika Kacinskog, odigrao je možda i najljepšu ulogu u svojoj kratkoj karijeri. Ne bih puno da dužim o ovom filmu – priča je tužna, prikazuje svu besmisao (bilo kog) rata, režija i kamera su stvarno izvrsne, a glumačka ekipa dječaka sjajno dočarava pomor nevinosti izgubljene generacije rođene u to nesretno doba. “Ah, aren’t we all, darling, aren’t we all!?!?”
