Rej Dejvis (Ray Davies), lider i kreativni motor legendarnih rok heroja The Kinks zadužio je svijet muzike na toliko različitih načina da je teško probrati one ključne.
Fantastična serija velikih pjesama na čelu sa besmrtnim rifom “You Really Got Me”, briljantne i krajnje lucidne poetske opservacije, nadahnuta satira, oštra ironija, šarmantni cinizam, crni humor, neočekivani zaokreti u karijeri, elegantno oštećeni imidž u stilu britanske dendi tradicije, samo su dio njegovog velikog doprinosa kreativnoj istoriji moderne pop muzike.
Njegovi novi solo album nazvan “Americana” u svakom pogledu prati visoke standarde koje je Dejvis postavljao tokom cijele karijere. Zamišljen je, jednim dijelom kao posveta rok žanru iz svog naziva, a drugim dijelom kao posveta američkom kontinentu, odsvirana i otpjevana iz vizure engleskog klinca odraslog na pop mitologiji bivše kolonije Britanskog kraljevstva. “Americana” u krajnjem zbiru donosi uzbudljivu i autentičnu kolekciju pjesma za autora sa muzičkim stažom od skoro šest decenija. Naravno, da razjasnimo na startu, Amerika sa kojom se Dejvis bavi, osim geografske odrednice nema puno veze sa modernim liberalno-globalističkim konglometarom, koji širi “demokratiju i “ljudska prava” na krilima F4 bombardera.
Amerika iz pjesama Reja Dejvisa, odavno je iščezla u numerama Henka Vilijamsa (Hank Williams) i Elvisa Prislija (Elvis Presley), filmovima Džona Forda (John Ford) i Hauarda Hoksa (Howard Hawks), knjigama Marka Tvena (Mark Twain) i Džeka Londona (Jack London)…
Sačuvani u rilnama ploča, stranicama knjiga ili na filmskim trakama, žive likovi koji Dejvis oživljava u svojim pjesmama dajući im novu priliku da ugrade još jednu ciglu u monumentalnu građevinu Amerikane.
Za taj poduhvat Dejvis je angažovao kao muzičku pratnju kultni američki bend The Jayhawks (uz više nego nadahnut doprinos u ovom slučaju), a za producentski pult kao pomoć, smjestio je tandem Gaj Mesi (Guy Massey) i Džon Džekson (John Jackson). Za ostalo se pobrinuo njegov kantautorski talenat, čija oštrica nije otupjela bez obzira na dugogodišnju upotrebu.
Bazirana na čvrstoj narativnoj strukturi i autentičnoj atmosferi, “Americana” stoji u direktnoj suprotnosti sa ispraznim pozerstvom, koje se često veže uz ovaj pojam.
Kad Dejvis u uvodnoj numeri nazvanoj imenom albuma na poletnu kantri melodiju zapjeva zašećerene stihove: “I wanna make my home / Where the buffalo roam / In that great panorama / My baby brother and me / In the land of the free”, namjerno napisane u slatkastom maniru stare nešvilske škole, to bi lako moglo skliznuti u jeftinu patetiku, da već sljedećem numerom “The Deal”, svoju sklonost prema oštroj satiri ne pušta sa lanca, upućujući otrovne strelice na račin rasprodaje američkog sna u modernim supermarketima za račun pohlepnih koropracija, sve uz naglašeni kokni akcent na vokalima.
U tom trenutku postaje jasno da “Amerikana” donosi dva lica Reja Dejvisa. Jedno koje nudi iskrenog zaljubljenika, i drugo koje skriva gnjevnog kritičara.
Neku vrstu modernog muzičkog Janusa, koji se stihovima i gitarom bori da sačuva ljepotu jednog svijeta, koji polako isčezava. U muzičkom smislu Dejvis koristi svako sredstvo koje mu su činilo prikladnim da ispriča svoju veliku američku priču. Od pjesama koje slijede pravovjerne postulate kantri roka poput “Message From The Road” i “A Place in Your Heart” (gdje klavijaturistknja benda Karen Grotberg svojim kristalnim glasom savršeno daje kontrapunkt Dejvisu), preko bučnijih rok komada “Mystery Room”, “Rock ‘N’ Roll Cowboys” i “The Great Highway”, do teatralno-vodviljskih “Heard That Beat Before”, “Silent Movie” i “The Man Upstairs”.
Jedna u krajnjem zbiru, prilično raznovrsna zvučna kulisa od 15 pjesma uz čiju pomoć engleski dendi po imenu Rej Dejvis pripovijeda svoje priče o zemlji rokenrol kauboja, rušeći mitove sopstvenog djetinjstva u prašinu i blato, a potom ih bez problema ponovo podiže među zvijezde, gdje su davno zaslužili svoje mjesto.
