Ovaj su put predstavnici Akademije odlučili unijeti još jednu promjenu u ocjenivanju filmova – preskočili su čitavu 1933. godinu i nagrade dodijelili 16. marta 1934. godine, čitavih 17 mjeseci od prijašnje dodjele. Na taj potez su se odlučili kako bi se bazirali na kalendarsku godinu za odabir filmova, umjesto na sezonsku, kao do tada. I tako smo došli na ovo što imamo i dan-danas. Urednije i preglednije.
“KAVALKADA” (“CAVALCADE”), 1933.
Režija: Frenk Lojd (Frank Lloyd)
Uloge: Dijana Vinjard (Diana Wynyard), Klajv Bruk (Clive Brook) Una O'Konor (Una O'Connor)
Nagrade: Najbolji film, najbolji režiser i najbolja scenografija
“Kavalkada” je strani izraz za svečanu povorku jahača, posebno pred početak konjičkog takmičenja. Tako je ovaj film nešto kao defile britanskog naroda u rasponu od 33 godine, od 1899. do 1933. U tom se periodu mnogo toga izdešavalo, i film želi da prikaže silne promjene koje su se odigrale na prelazu iz 19. u 20. vijek u engleskom društvu – Burski ratovi, smrt kraljice Viktorije, novo doba, potonuće “Titanika” i, konačno, Veliki rat.
Sve to pratimo kroz sudbine jedne dobrostojeće londonske porodice Mariot i njihove posluge. Mariote glume Dijana Vinjard i Klajv Bruk, i to vrlo uspješno i dirljivo. Dijana je bila nominovana za najbolju žensku ulogu, ali nije joj se posrećilo. Posluga je predstavljena sjajnom glumicom Unom O'Konor, porijeklom iz Irske, koja je toliko zanimljiva, toliko dobra i smiješna da ju je prava milina gledati. Siguran sam da je svi znate odnekud, glumila je nečije tetke u svim filmovima Holivuda i nije bila nominovana za nagrade. Bar ne ove godine.
Film je rađen po komadu Noela Kauarda (Noel Coward), i bio je veliki hit, no iz današnje perspektive previše patriotski i britanski (iako je kompletan sniman u Holivudu). Možda je pravljen u svrhe propagande? To jeste bio period rasta nacizma u Evropi, ali ni sam Hitler još nije počeo sa svojom poznatom propagandom. Britanci su ga možda i preduhitrili. Ali u Holivudu.
“LADOLEŽ”/”JUTARNJA SLAVA” (“MORNING GLORY”), 1933.
Režija: Lauel Šerman (Lowell Sherman)
Uloge: Ketrin Hepbern (Katherine Hepburn), Adolf Menžu (Adolphe Menjou), Daglas Ferbanks mlađi (Douglas Fairbanks Jr)
Nagrade: najbolja glumica Ketrin Hepbern
Zašto je ovaj film u Jugoslaviji (i to Kraljevini) bio preveden kao “Ladolež”, ostade tajna. Nisam uspio da saznam. Mislim, ok, ima taj cvijet koji se tako zove i bio bi to bukvalan prevod, ali film nema veze sa cvijećem već sa frazom koja bi se mogla prevesti kao “kratkotrajna slava”. Da ne kažem “zornjak”, jer ne bi bilo smisla. Nekako danas već svi znamo šta je u slengu “morning glory”. Ni “jutarnja slava” tu ne paše. Kao da su ga preveli ljudi koji nisu film ni pogledali. A film je dobar.
Ketrin Hepbern sigurno nije mislila ni na ladolež ni na zornjak kad je izborila pravo na ovu ulogu. Na samom početku karijere, već je bila opasna i znala je šta hoće, što se kasnije pokazalo dobro za nju. Te godine je snimila i odličnu, prvu zvučnu verziju filma “Male žene” (“Little Women”) pod režiserskom palicom Džordža Kjukora (George Cukor), po romanu Luize Mej Alkot (Louisa May Alcott).
U “Ladoležu” je Ketrin nekako iznenađujuće mlada, ima nekih 25 godina, i igra ulogu isto tako tvrdoglave i arogantne djevojke iz provincije, umjetničkog imena Eva Lavlejs. Ona je načitana i obdarena, i pametna i lijepo odgojena, sve onako kakva je Ketrin i sama bila, i želi da postane slavna glumica na Brodveju. Navalentna, a opet iskrena i nevina, budi simpatije kod velikih glavonja s Brodveja. Oni, opet, svako na svoj način, žele ili da je iskoriste ili da joj pomognu.
Na kraju dolazi do te velike, ali kratkotrajne slave, kojoj je žudila, i ujedno i panično bojala. Shvata da nije zlato sve što sija, ali povratka više nema i mora se dalje poć’. I tako dobi i zlatnog kipića. Prvog od četiri.
