Definitivno postoji neka tajna veza između velikih, dugačkih brada, i dobre muzike u modernoj američkoj muzici sa osloncem na kantri tradiciju.
Slučajno ili ne, najkvalitetnija imena u brojnim podžanrovima ove vrste zvuka poput Džejmija Džonsona (Jamie Johnson), Džoša T. Pirsona (Josh T. Pearson), Dejvida Judžina Edvardsa (David Eugene Edwards), Paterson Huda (Patterson Hood), ili junaka ove recenzije Krisa Stejpltona (Chris Stapleton), redom izgledaju kao da su pridruženi članovi čuvenih teksaških bradonja ZZ Top.
Preciznije rečeno, Kris Stejplton na crtežu sa omota svog novog albuma “From A Room Volume 1”, nasljednika sjajnog debija “Traveller” iz 2015. godine, više djeluje kao da je neki odmetnuti vojnik konfederacije nakon američkog građanskog rata, nego kantri pjevač iz Nešvila, ali kad čujete njegov raskošni bariton u uvodnoj numeri “Broken Halos“, sve sumnje su netragom razvejane.
Kris Stejplton ne pjeva kantri, bez obzira na sve spoljne elemente nešvilske tradicije u zvuku njegovog drugog albuma. Ovo je muzika koja prevazilazi sve žanrovske odrednice, suviše autentična za bilo kakve klasifikacije, pa čak i za one napisane iz najbolje namjere. Njegov glas bez pretjerivanja može otpjevati sve što Kris poželi. To što je on izabrao da nastavi besmrtnu tradiciju pjevača poput Henka Vilijamsa (Hank Wiliams), Džonija Keša (Johnny Cash), Vilija Nelsona (Willie Nelson), Merla Hagarda (Merle Haggard) i drugih kantri odmetnika, samo je splet okolnosti koji može radovati sve iskrene zaljubljenike u dobru muziku, bez obzira na žanrovsku odrednicu.
“From A Room Volume 1” jeste snimljen u Nešvilu, uz pratnju nešvilskih veterana, i pod producentskom palicom Dejva Koba (Dave Cobb), dobrog duha nove kantri muzike, ali devet pjesma spakovanih u skromnih 32 minute muzike donosi nešto što se u glavnom gradu američke “roots” muzike danas rijetko čuje. Naglašenu strast, iskrenu emociju, divlju energiju, nadahnutu svirku, i prije svega veličanstveni glas, koji se obrušava na saharinski zvuk komercijalnog pop kantrija, nemilosrdno kao biblijski potop na čovječanstvo.
Daleko mračniji i mnogo ličniji nego prvenac, što je već jasno po samom nazivu, on se bavi onim što se dešava između muškaraca i žene, kad ljubav i strast počnu isčezavati, a bol, tuga i bijes zakucaju na vrata spavaćih soba.
To što je Krisu za ovako veličanstvenu pripovijest vječne priče, koja traje koliko i ljudski rod, dovoljno samo osam njegovih pjesma, plus jedna obrada, kantri klasika “Last Thing I Needed, First Thing This Morning“ ( najpoznatijeg po intrepetaciji Vilija Nelsona iz 1982. godine), dovoljno govori o kakavom se autoru i o kakvom se talentu ovdje radi.
Kris svojom muzičko-pjevačkom vještinom, uz povremenu vokalnu pratnju supruge Morgane, te instrumentalnom pomoći velemajstora pedal stel gitare Robija Tarnera (Robby Turner), od svake pjesme na novom albumu pravi kataklizmičku emocionalnu dramu od tri minuta, koje, jednostavno rečeno, ostavljaju slušaoca bez daha.
Potpuno je svejedno, da li je to soulom natopljena “I Was Wrong“ , južnjačkim rokom inficirane “Second One To Know” i “Them Stems”, savršeni muško-ženski duet u pravovjernoj kantri baladi “Up To No Good Lovin“, bluzirana “Without Your Love“ , ili akustičnim folkom obojeno cijepanje glasnih žica u “Either Way”, prvom singlu sa albuma. Onako kako album ubedljivo otvara pomenuta “Broken Halos“, jednako ga ubjedljivo i zatvara potresna mrtvačka balada “Death Row”, sva satkana od mračnih otkucaja akustičnog basa i Krisovog sugestivnog baritona.
Devet pjesama, ali i devet pogodaka u srce mete, glasi rezime “From A Room Volume 1”. Savršeni skor, s kojim se malo autora u modernoj muzici može pohvaliti, dočekan je panegercima kritike, i prvim mjestima na top listama u Americi, najavljući jednu veliku karijeru, koja se neće mjeriti brojem prodatih albuma i ciframa zarade, već samo brojem velikih pjesma.
Poput ovih devet snimljenih na “From A Room Volume 1”, bez dileme, jednom od albuma godine.
