Konceptualno čudovište iz 1979. godine svrstano je na nebrojene top-liste “za sva vremena”, a za Pink Floyd zbog ovog albuma (dobro, zbog one pjesme) znaju i oni koji ništa slično u životu ne bi upalili na gramofonima, vokmenima, kasetofonima, diskmenima, plejerima, računarima ili preko čega se već danas muzika preslušava.
“The Wall” je zbog svog koncepta, a malo kasnije i zbog prateće turneje, bio veoma revolucionaran album, koji kroz priču antiheroja, rokera Pinka, govori o izolaciji od najinitmnijeg konteksta, pa sve do njegovih koncerata, koji se pretvaraju u neonacističke skupove. Kroz ove transformacije, u svom ludilu, Pink oko sebe gradi imaginarni, a ponekada i fizički zid, koji će ga zaštiti od svijeta i emocija.
“The Wall” će tri godine kasnije dobiti mlađeg brata, polu-animirani film “Pink Floyd – The Wall” sa Bobom Geldofom u glavnoj ulozi, koji je režirao Alen Parker (Alan Parker), dok je za animirane dijelove bio zadužen Džerald Skarf (Gerald Scarfe). Riječ je o briljantnoj adaptaciji, jer se film “The Wall” (sasvim očekivano) naslanja na kultni album, pa je tako scenario napravio Rodžer Voters (Roger Waters).
Baš kao i njegov muzički pratilac, film je prepun metaforičkih i simboličnih slika i zvuka, koji su konstantno prisutni. Film je uglavnom vođen muzikom i dijalog je sveden na minimum.
Uprkos burnom odnosu producenata i kreatora, koji su izrazili nezadovoljstvo zbog finalnog proizvoda, film je veoma dobro prošao, da bi vremenom stekao kultni status.
U nastavku vam donosimo fantastične fotografije sa snimanja ovog klasika. Takođe, mnoge od njih možete naći u knjizi Dejvida Eplbija (David Appleby), koju svaki pravi Pink Floyd fan mora imati, a nosi naziv “Pink Floyd – Behind The Wall”.
