Od Melvilovog (Jean-Pierre Melville) “Samuraja” (“Le Samouraï”) sa Alenom Delonom (Alain Delon), sve do Odiarovog (Jacques Audiard) “Proroka” (“Un prophète”) – Francuska je uvijek bila zemlja dobre filmske akcije.
Štaviše, baš na akcionim filmovima su mnogi francuski reditelji stekli svjetsku slavu. Ono što su devedesetih uspjeli da postignu Lik Beson (Luc Besson) filmovima “Nikita”, “Leon profesionalac” (“Léon: The Professional”) i “Taksi” (“Taxi”) ili Matje Kasovic (Mathieu Kassovitz) “Mržnjom” (“La Haine”) i “Grimiznim rijekama” (“Les Rivières Pourpres”) sada pokušava da učini Žilijan Lekler (Julien Leclercq).
Njegov “Napad” (“L'Assaut”) iz 2010. godine, triler o čuvenoj otmici Air France aviona, nije ostvario baš potpunu pobjedu, ali je pokazao da potencijal postoji. Uslijedili su manje uspješni “Gibraltar” i znatno uspješniji “Slučaj SK1” (“L'Affaire SK1”), a potom i “Pljačkaši” – istinski čistokrvna akcija.
Janis je profesionalni razbojnik, specijalizovan za blindirana vozila. Hladan, smiren, fokusiran, svom poslu je stopostotno posvećen, a u njemu mu pomaže mala grupa odanih i iskusnih saradnika. Za novi poduhvat im je, međutim, potrebno pojačanje. Janis tako ekipi pridružuje svog mlađeg brata Amina, ali i njemu do tada nepoznatog Erika. I tada stvari krenu nizbrdo…
A kada krenu, one ne staju – kako za Janisa, tako i za gledaoce. U nešto manje od sat i po filma, na prste jedne ruke se mogu izbrojati minuti u kojima tempo usporava i napetost sasvim iščezava. Čak i kada Janis večera sa Erikom u karaoke restoranu, noževima sa stola ispred njih se mogu sjeći tenzije i loše slutnje, jer djeluje kako bi ih gosti svakog trena mogli potegnuti jedni na druge.
Scenario, kojeg je Lekler napisao zajedno sa Simonom Muteruom (Simon Moutairou), ima rupa, ali je Lekler odabrao genijalno rješenje za njihovo prevazilaženje u režiji – da ih potpuno ignoriše! “Pljačkaši” samo voze dalje i vuku dublje, adrenalinom zatrpavajući svaku provaliju na koju naiđu, ne dajući vremena gledaocu da previše razmišlja i postavlja pitanja. I to veoma dobro funkcioniše, jer se u jednom trenutku zaista potpuno prepustite struji i uhvatite sebe kako samo iščekujete šta će sljedeće da iskoči iza ćoška.
Ovaj “pobješnjelomaksovski” tempo je prva udarna igla “Pljačkaša”, a druga su sami oni, tačnije postava glumaca koji ih tumače. Gijom Žui (Guillaume Gouix), Jusef Aždi (Youssef Hajdi) i Kaina Karina (Kahina Carina) posebno dobro odrađuju svoj posao podrške, ali cijeli ovaj segment nosi Sami Buažila (Sami Bouajila) u ulozi Janisa.
Veteran francuskog filma, jedan od dobitnika nagrade za najbolju mušku ulogu u Kanu 2006. i dvije godine kasnije nominovan za Cezara u kategoriji sporednih uloga, na momente podsjeća na Vina Dizela (Vin Diesel) – samo boljeg, zaj*banijeg, čvršćeg i pasivno emotivnijeg. Na Buažilinom Janisu se vide njegove unutrašnje borbe, ožiljci prikriveni ispod beskrupuloznosti, živi bol njegovih hladnih odluka – sve ličnosti filma su koncentrisane u njemu, koji ih iz sebe pušta baš onako i onoliko koliko je potrebno da kontroliše smjer cijele priče.
“Pljačkaši” usputno dodiruju i socijalno-ekonomske teme današnje Francuske, pitanja porodice i zajednice, prijateljstva i izbora između voljenih ljudi, ali se svima njima bave samo onoliko koliko je potrebno da se nahrani adrenalinska zvijer i obogati cijelo iskustvo. Sve je podređeno akciji, pa i kada stigne taj pomalo prenagli završetak, u vazduhu ostaje da lebdi miris nastavka i želje za drugim dijelom ovog, prvenstveno zabavnog, dinamičnog i energičnog trilera.
Svoju dozu kvalitetne francuske akcije možete dobiti u nedjelju, 2. jula, od 21.55 časova, na kanalu Cinemax u sklopu dodatnog paketa m:tel-ove Open IPTV usluge. Ako i propustite ovaj termin, reprize su na istom mjestu 21. jula u 1.45, 26. jula u 20 časova i 11. avgusta u isto vrijeme.
