Postoji otpor kod većine filmskih reditelja prema etiketiranju njihovog posla kao umjetničkog. Iako, naravno, nemaju sumnje da se zaista radi o umjetnosti – sedmoj kako je nazivaju, iako je već stotinu godina očigledno prva – unutar industrije oni su ljudi koji drže stvari na okupu, lideri, sistematizatori, zanatlije, znalci, maratonci, oni koji preživljavaju industriju, pa tek na kraju, u onom lagodnom dijelu čitavog procesa, u intervjuima i teoriji, umjetnici.
Imajući svijest o tome kako zanesenjaštvo i osamljenost, koju nosi slika individualnog genija, ne pije vode u poslu koji zavisi od umijeća stotina ljudi, i koji je prije svega kolektivna rabota, svaki pošten reditelj se trudi odagnati famu umjetnika ili genija sa sebe, i priznati kolektivnost i koliktivnu komplikovanost posla kojim se bavi.
Sve ovo je malko drugačije za Dejvida Linča (David Lynch) – on je definitivno umjetnik. Za njega nema sumnje. Uzmite činjenicu da je čovjek prvobitno slikar, skulptor, fotograf i dizajner namještaja, da provodi svaki svoj slobodni trenutak slikajući, vajajući, tešući, režući, pa i snimajući sopstvenu muziku. U svakoj od ovih oblsati njegov poduhvat se bez oklijevanja treba označiti kao avangardan. Njegove slike su u liniji apstrakcije i groteske, njegova muzika je eksperimentalna, njegov namještaj je minimalistički – da ne pominjemo antropomorfne figure sa glavama punjenim mravima.
Kada dođe vrijeme da se snima film, Linč se jednostavno prebaci iz svoje radionice na set, što znači da ne pravi razliku u izrazu između filma i slikarstva. Ne treba napominjati koliko su avangardni filmovi, a u zadnje vrijeme i serije Dejvida Linča – koliko linčijanske. Često su to radovi prikladniji galerijama nego mejnstrim filmskim strujama i kino salama. Iako je čudo što pragmatični mejnstrim trpi, pa i slavi hardkor čudaka kakav je Linč, nama, kao publici, ostaje samo da zahvaljujemo Bogu, karmi i univerzumu da je tako.
Danas vam donosimo tragove i dokaze Linčove veze sa slikarstvom, izdvajajući djela slikara koja su direktno inspirisala scene i kadrove u Linčovim filmovima. Video-esej u pitanju napravili su Vimeo korisnici VoorDeFilm (putem No Film School), a sastoji se od slikarskih djela i Linčovih kadrova upoređenih i jukstapoziranih skupa. Tu su prvenstveno djela Renea Magrita (René Magritte), Edvarda Hopera (Edward Hopper) i Linčovog miljenika Frensisa Bejkona (Francis Bacon).
