U režiji Stivena Spilberga (Steven Spielberg) stigao je “Ratni konj” (“War Horse”), epska avantura za publiku svih uzrasta.
Smješten u predjele ruralne Engleske i Evrope tokom Prvog svjetskog rata, “Ratni konj” počinje prijateljstvom između konja po imenu Džoi i mladića po imenu Albert, koji ga kroti i dresira. Nakon što ih razdvoje na silu, film prati nevjerovatno putovanje ovog konja kroz rat, dok mijenja i inspiriše živote onih koje sreće – britansku konjicu, njemačke vojnike, francuskog farmera i njegovu ćerku – prije nego što priča dostigne emotivni vrhunac u srcu ničije zemlje. Prvi svjetski rat je prikazan kroz putovanje ovog konja – odiseja radosti i tuge, prijateljstva i velika avantura.
Takav je bar sinopsis filma, koji je za Spilberga trebalo da bude mješavina onoga što je uradio sa “E.T”. i onoga što je uradio sa “Spasavanje redova Rajana” (“Saving Private Ryan”) – nekakvo “Spasavanje redova Riđova”. Ali, Spilberg se, prvo i posljednje, bori sa ovim filmom.
Roman Majkla Morpurga (Michael Morpurgo) izvorno sadrži unutrašnji monolog konja, koji vas vodi kroz čitavu priču, a čuvena teatarska adaptacija teksta, koju su radili Tom Moris (Tom Morris) i Marijan Eliot (Marianne Elliott), ovaj monolog tumači postavljanjem na scenu konjskih figura, napravljenih od bambusa. Spilberg se morao suočiti sa istim izazovom: dobiti ekspresiju od Džoija.
Nekoliko ljudi, koji su bili dio snimanja, posvjedočili su da je reditelj bio frustriran neizražajnošću konja koje su koristili u filmu, a do kraja snimanja se razočarao u konjsku vrstu uopšte.
Ipak, Spilberg očigledno pretjeruje i trebalo bi ga biti lako utješiti, jer konj je ponajbolja stvar u tom filmu, ili, tačnije rečeno, konj je manji problem (“The Chinaman is not the issue here, Dude”).
Rediteljeva ambicija je bila da napravi “Crnog ljepotana” (“Black Beauty”) za novu generaciju filmskih gledalaca – pa mu je konačno rješenje bilo napraviti “Riđeg ljepotana”. I zaista, Morpurgova knjiga treba da bude, u najmanju ruku, nasljednik kultnog romana Ane Sjuel (Anna Sewell) i Spilberg, unutar svojih konvencija realizma, uspijeva prenijeti i prijateljstvo, i opasnost i avanturu na filmsko platno. Ali, iste konvecije stoje iza njegove frustracije konjskom neekspresivnošću. U suštini je bio frustriran činjenicom da nije našao način da filmskim jezikom izrazi ono što je Morpurgova knjiga dobila unutrašnjim monologm.
Ipak, ono što najviše pogađa, i što očigledno radi i u filmu i u knjizi, je ona linija uticaja koju je Spilberg već nosio sa “Šindlerovom listom” (“Shindler’s List”). Džoijevo i Albertovo putovanje je prolazak kroz pakao rata i postavlja situaciju prisustva u Albertu razloga potpuno nejasnih svakom učesniku rata – i prijatelju i neprijatelju.
Usred bitke, usred rovovskog rata, ofanziva i povlačenja, usred ubijanja i pogibije, teritorijalnih pretenzija i politike, Alebrtovo prisustvo je neotuđivo humano, a podrazumijeva prijateljstvo sa konjem. Odbijanje ubistva, odbijanje rata, tema je koju je skoro Mel Gibson postavio u “Grebenu spasa” (“Hacksaw Ridge”). Ipak, svaki put kada ovakve lekcije dobijemo u filmu nepatvorenog podviga i nepatvorene ambicije, najčešće skrivene u nekakvu naivnost, one nas nađu nespremne i djeluju jače.
“Ratnog konja” gledajte u nedelju, 6. avgusta, na kanalu Cinemax, u 23:30, u okviru dodatnog paketa m:tel Open IPTV.
