Na zabačenoj farmi, majka, koja je nekad bila hirurg u Portugalu, uči ćerku Fransisku da razumije anatomiju i da je smrt ne zbunjuje. Jednog popodneva, misteriozni posjetilac na jeziv način potresa idilu Fransiskinog porodičnog života, izazivajući duboku traumu kod nje, ali i budeći jedinstvenu znatiželju. Iako se drži uz sve povučenijeg oca, Fransiskina usamljenost i plašljiva priroda stapaju se godinama kasnije, kada njena čežnja za povezivanjem sa svijetom preuzme izuzetno mračan oblik.
Dvadesetsedmogodišnji Nikolas Peši (Nicolas Pesce) nam donosi svoj filmski debi, koji je zastrašujuće zavodljiva horor priča o ženskom otjelovljenju ubica poput Normana Bejtsa i njegove istorijske preteče Eda Gina (Ed Gein) – što je po sebi već bitan iskorak, imajući na umu da su većina filmskih psihopata, pogotovo serijskih, muškarci (pa i ako su muškarci koji žele da postanu žene).
Snimljen u prelijepoj crno-bijeloj tehnici i aludirajući na uticaje američkog slikara Granta Vuda (Grant Wood), Pešijev film nam pripovijeda o Fransiski, usamljenoj djevojci, koja samuje na pustoj farmi, negdje u nedođiji SAD.
Fransisku je odgojilo dvoje čudaka, u nerazjašnjenim okolnostima, koji su joj djetinjstvo označili čarima disekcije kravljih očiju i vječitim gledanjem jedne jedine epizode “Bonance” (“Bonanza”), da bi potom nestali i ostavili je samu.
Fransiskina morbidnost je ovdje okružena samilošću reditelja i njegovog filma, koji je vide kao romantično biće, koji nam njeno nasilje predstavljaju kao melanholiju, kao elegiju, izraženu, recimo, njenim uživanjem u portugalskoj fado muzici.
Peši ima očitog rediteljskog dara za efektno konstruisanje užasa, ali koji ne izvire iz osude, niti promiskuiteta sa svojim likovima, već iz autentične posvećenosti razumijevanju nastranosti.
Mlada Kika Magalaes (Kika Magalhaes) je zaista bliska i Entoniju Perkinsu (Anthony Perkins) i Karlu Boemu (Karl Bohem) u načinima na koji nam predstavlja sve suptilnosti svog lika, kojeg moramo zavoljeti u njenim ljudskostima, da bi se snažnije zgrozili u trenucima kada ih svijesno napušta.
“Oči moje majke” (“The Eyes of My Mother”) gledajte na Cinemaxu, 18. avgusta u 00.50, u okviru dodatnog paketa m:tel-ove Open IPTV usluge.
