Kada je Džejms Daglas Morison (James Douglas Morrison) postao poznat kao Džim Morison, frontmen grupe The Doors, brzo se pretvorio u jednu od najslavnijih i najmisterioznijih figura u istoriji rokenrola.
Vojska fanova je obožavala i njega i njegove pjesme. Prema Džeriju Hopkinsu (Jerry Hopkins), autoru najpoznatije Morisonove biografije “No One Here Gets Out Alive”, popularna štampa je rado pisala o njegovoj kontroverznoj pojavi.
“Samo nekoliko izvođača je bilo dosljedno u kontroverznosti kao što je to bio Džim Morison “, napisao je Hopkins za Rolling Stone još 1969. godine. The Village Voice je napisao da je on “prvi veliki muški seks simbol otkako je Džejms Din (James Dean) umro, a Marlon Brando dobio šlauf, dok su The Beatles uvijek bili isuviše slatki da bi bili zaista seksi. Sada je stigao Džim Morison iz The Doors”.
Sredinom šezdesetih, The Doors su svojom kombinacijom mračnog psihodeličnog roka i bluza postali jedan od najpopularnijih rok bendova u Sjedinjenim Državama. Iako je Morison uživao veliku slavu i bio hvaljen od strane kritike u čitavom svijetu, postojala je jedna osoba koja i nije baš bila fan – njegov otac.
Poklonici klasičnog roka znaju da je Džimov otac, Džordž Stiven Morison (George Stephen Morrison), izgradio izuzetnu vojnu karijeru u mornarici SAD. Vjerovatno je najpoznatiji po tome što je bio komandir flote tokom incidenta u zalivu Tonkin, koji se desio u avgustu 1964. godine i doveo do eskalacije Vijetnamskog rata, koji je u narednoj deceniji u velikoj mjeri definisao međunarodne odnose.
Tako je Džim odrastao u tipičnoj polunomadskoj vojničkoj porodici. Endrju (Andrew), Džimov mlađi brat, rekao je Džeriju Hopkinsu da su, umjesto fizičkog kažnjavanja, on i njegov brat bili disciplinovani u duhu vojničke tradicije, sistemom poznatim kao “čitanje bukvice”, koji se sastojao od vikanja i grđenja djece, sve dok potpuno ne ostanu bez suza i priznaju svoje greške.
Nakon što je diplomirao na odsjeku za film na Univerzitetu u Kaliforniji, gdje se susreo sa Rejom Manzarekom (Ray Manzarek), budućim klavijaturistom grupe The Doors, Džim je jednostavno nestao iz svog doma i presjekao veze sa svojim roditeljima. Pored toga, pjevao je o ubijanju svog oca i u jednom trenutku je prokomentarisao da su svi članovi njegove porodice mrtvi.
Morison je prekinuo svaku komunikaciju sa porodicom i takoreći ih “ubio”, vjerovatno zato što njegov otac nikada nije podržavao sinovljev izbor karijere.
Jednog dana, poznanik njegovog oca vidio je Džima na omotu ploče, i žurno je donio porodici Morison. Kada je mladić pustio debitantski album nazvan po imenu benda, admiral Morison je bio više nego ravnodušan prema pjevanju svog sina i zahtijevao je da se odmah ugasi, jer je on to smatrao sramotom.
Napisao je pismo svom sinu, pozivajući ga da “odustane od bilo kakve ideje o pjevanju ili bilo kakve veze sa muzičkom grupom, zbog toga što smatram da se radi o potpunom nedostatku talenta u tom pravcu”. Složićete se da to i nije baš bilo pismo vjernog obožavaoca.
Na sreću, ovo neodobravanje nije uticalo na Kralja guštera, koji je nastavio da piše pjesme i postao jedan od najpoznatijih pjevača u Sjedinjenim Državama.
Na kraju, Morisonov otac je zažalio zbog svojih oholih riječi, i u pismu upućenom floridskoj kancelariji za uslovne kazne 2. oktobra 1970. godine priznao da je Džimov prekid veza sa porodicom, zapravo, rezultat njegovog procjenjivanja muzičkog talenata svog sina.
“Pratio sam njegovu karijeru sa mješavinom zadivljenosti i, u slučaju njegovog nastupa u Majamiju, velike brige i tuge. Dok ja očigledno ne mogu ocjenjivati modernu muziku, na njegov uspjeh gledam sa ponosom”, napisao je admiral Morison.
Takođe, istakao je da može kriviti svog sina zato što nerado inicira kontakt, ali je dodao da je spreman da mu na bilo koji način pomogne ukoliko ga Džim bude pitao za pomoć.
Naslovna fotografija: The Doors promo
