“Najskuplji Netfliksov (Netflix) film ikada“, “Savremeni urbani fantastični triler“, “’Loši momci’ (’Bad Boys’) budućnosti“… Odaberite hvalospjev i možete biti sigurni da je bio nalijepljen na “Bright“ i prije nego što je film izašao.
I, kako to obično biva – svaki od njih je bio epski pogrešan.
Netfliks, istini za volju, i nije obećavao mnogo više osim dobre i mjestimično pametne zabave. Željeli su da stvore jedan od onih filmova uz koje se čitava porodica dobro zabavi, iako majka ponekad zakuka kako ima previše krvi, a otac cinično dobaci da su malo pretjerali sa akrobacijama u nekoj sceni međusobnog mlaćenja. Željeli su film čije će, u sleng spakovane, društvenom satirom prožete i za hešteg spremne replike internet radosno pretvarati u mimove. Željeli su svoju veliku filmsku franšizu.
Jedino ovo posljednje bi moglo da im se ostvari, pa i to djelimično.
Uvodna scena je vjerovatno jedina u kojoj je Dejvid Ejer (David Ayer), čovjek koji je režirao “Bright“ i prepravljao scenario Maksa Landisa (Max Landis), uspio da koliko-toliko kanališe vajb iz “Dana obuke“ (“Training Day“). Kadrovi siromaštvom i kriminalom nagriženog, rasno podijeljenog i grafitima ižvrljanog Los Anđelesa, perfektno ispraćeni trakom “Broken People“, koju potpisuju Logic i Rag’n’Bone Man, mogli su jednako dobro da funkcionišu i kao ulaz u aktuelnu dramu, da nije neobičnih riječi i likova sa zidova. I baš tu su već vidljivi prvi problemi.
Zidovi tog novog Los Anđelesa doslovno izgledaju kao da su samo prekrečeni. Umjesto današnjih imena ispisana su fiktivna, umjesto današnjih bandi nazivi fiktivnih, pripadnicima jedne ljudske rase date su rogobatne maske, a drugima šiljate uši. “Eto ga“, rekao je neko, “imamo moćan svijet sutrašnjice i bruku snažnu metaforu. Snimaj!“. Ko god da je bio taj, trebalo ga je otpustiti čim je izgovorio tu rečenicu.
Metafore o bijelcima i tamnoputima, o nastanku rasnih bandi, o protoku vremena koji ništa ne donosi jer se mindset ne mijenja toliko su patetične, izreciklirane i djetinjaste da nesrećna “Majka“ (“mother!“) djeluje kao alegorija dostojna Nobelove nagrade.
Štaviše, “Bright“ je pokušao da kroz obrtanje uloga, hiperbole i samopreispitivanje ovim pitanjima pristupi na nestandardan (mada ne i originalan) način, u čemu je uspio da pređe obje zabranjene linije. Najprije narandžastu, dovodeći likove, situacije i replike do nivoa karikatura, a onda i crvenu, stvarajući rasizam unutar samog sebe. Jer, kako drugačije opisati to da su orkovi, tako “suptilno“ postavljeni kao alegorija za afroamerikance, vanredno grubi, autošovinisti i okićeni zlanim kajlama, ili to što je najnasilnija banda američke budućnosti – i dalje latinoamerička?
Ni na manje ozbiljnom nivou “Bright“ prosto ne radi. Kada pokušava da bude jednostavno zabavan, film biva razuđen nebrojenim kanalima svoje priče o nekom novom svijetu, čiji su SF elementi loše postavljeni i razjašnjeni od starta, pa se do kraja samo bespotrebno zapliću i raspliću po pitanjima koja za gledaoca ne uspijevaju da dobiju ikakav stvarni značaj.
Angažman harizmatičnog Vila Smita (Will Smith) je bio jedna od rijetkih dobrih odluka, koliko god njegova uloga raspištoljenog policajca iz huda bila već previše puta viđena. I Lusi Fraj (Lucy Fry) je simpatična u svojoj ulozi, kao nekakva mlađa kćerka kultne Miline (Milla Jovovich) Lilu. Ostali, uključujući tu i Numi Rapas (Noomi Rapace), neuvjerljivi su u svojim loše napisanim ulogama. Tako jedini istinski pogodak ostaje Džoel Edžerton (Joel Edgerton), koji uprkos teškoj šminci i generalnom raspadu sistema, uspijeva da povremeno spasi poneku od besmislenih scena.
Nažalost, ne i onu koja je trebalo da bude kulminacija samog filma. Tada Ejeru uspijeva da u samo jedan i po minut filma strpa čak tri odvratno izlizana klišea, realizovana na prvoklasnom nivou bljutavosti. Uspjeh na kojem bi mu istinski pozavidjele mnoge romantične komedije. Ako vam se ne muči gledanje ovog filma u komadu, pogledajte samo tu scenu – to vam je “Bright” u malom.
Kada se podvuče crta, jedino što ovom filmu ostaje je treća Netfliksova želja – da postane franšiza. Zahvaljujući agresivnoj PR kampanji i pristojnim trejlerima, striming servis je uspio da navuče 11 miliona korisnika na gledanje ove papazjanije tokom prva tri dana, prije nego što su se vijesti o sadržaju pročule. Pare stigle, malo li je?!
Dovoljno da Netfliks izađe i, usred salvi kritika sa svih strana, najavi “Bright 2“. Hrabo, mora se priznati. No, i prekasno da ta franšiza zaista bude velika.
Naslovna fotografija: Matt Kennedy / Netflix
