Omiljena priča o pilotu i malenom princu, koju je napisao Antoan de Sent Egziperi (Antoine de Saint-Exupéry), oduševljava čitaoce još od kada je prvi put objavljena, 1943. godine.
Čak i ako znate “Malog princa” (“Le Petit Prince”) napamet, vjerovatno postoji nekoliko stvari koje možda niste znali o ovoj noveli.
1. Sent Egziperi je znao “ponešto” o padu aviona u pustinju
Kada je opisivao naratorov pad u Saharu na samom početku knjige, Sent Egziperi je zapravo pisao ono što mu je bilo dobro poznato. Dok je danas u velikoj mjeri upamćen po “Malom princu”, prije Drugog svjetskog rata je bio poznat kao aristokratski avijatičar i pisac koji je letio poštanskim linijama u Africi i Južnoj Americi, pa čak radio i kao probni pilot. Tokom pokušaja da obori rekord najbržeg putovanje između Pariza i Sajgona, Sent Egziperijev avion se srušio u pustinju, 125 kilometara od Kaira.
2. “Mala sirena” je vjerovatno bila inspiracija za “Malog princa”
Iako se o istinskom porijeklu priče naširoko raspravlja, zajednička teorija je da je Sent Egziperi inspirisan upravo gorenavedenom bajkom Hansa Kristijana Andersena (Hans Christian Andersen). Početkom četrdesetih godina prošlog vijeka, Sent Egziperi je zaglavio u bolnici, oporavljajući se od raznih povreda koje su se nagomilale od avionskih nesreća i smrtno se dosađivao. Njegova prijateljica Anabela je odlučila je da mu pročita priču, koja je dovela do toga da Sent Egziperi počne da razmišlja o pisanju svoje sopstvene bajke. Naravno, ta priča je bila “Mala sirena” (“Den lille havfrue”).
3. Sent Egziperi je pisao dok je bio u svojevoljnom egzilu tokom Drugog svjetskog rata
Sent Egziperi je bio pilot francuskih vazduhoplovnih snaga sve do primirja između Francuske i Njemačke 1940. godine, što je rezultovalo demobilizacijom francuskih snaga. Zbog lošeg mišljenja o francuskom lideru Šarlu de Golu (Charles de Gaulle), Sent Egziperi je odbio da se pridruži Kraljevskim vazduhoplovnim snagama i umjesto toga je otputovao u SAD, gdje je bezuspješno pokušavao da ubijedi vladu da uđe u rat protiv Njemačke.
4. Sent Egziperijeva supruga Konsuelo je vjerovatno bila inspiracija za prinčevu ružu
Antoan i Konsuelo (Consuelo) su imali nestabilnu vezu, jer su živjeli odvojeno većinu života, ali ona je uvijek ostala njegova muza. Kao što je Sent Egziperi držao Konsuelo blizu svog srca, tako i mali princ štiti svoju ružu, zalivajući je i štiteći od nepogoda. Iako princ susreće druge ruže (u Sent Egziperijevom slučaju, druge žene), lisica ga podsjeća da je njegova ruža jedinstvena za njega, jer “postaješ zauvijek odgovoran za ono sto si pripitomio”. Ovu teoriju dodatno podržava naslov Konsueline autobiografije, pod nazivom “Memoari ruže” (“The Tale of the Rose”).
