“SVAKOME NJEGOVO“ (“TO EACH HIS OWN“)
Režija: Mičel Lejzen (Mitchell Leisen)
Uloge: Olivija de Hevilend (Olivia de Havilland), Džon Lund (John Lund)
Nagrade: Oskar za najbolju žensku ulogu Olivija de Hevilend
Često se desi da glumac nosi film. Recimo, ako je film loš (danas imamo puno takvih slučajeva), glumac ga izvuče, da li samo velikim i skupim imenom ili dobrom glumom, nebitno. Film može biti i predugačak, s lošom režijom, lošom pričom, ali ga glumac izdigne, obogati, nafiluje, da mu dušu, čarobni prah. Ne znam da može biti obrnuto – jeste li gledali dobar film s lošim glumcem?
Olivija de Hevilend bi ove godine početkom jula trebala napuniti 102. godinu. Tu sitnu, naoko krhku ženu svi, ama svi, pamtimo po ulozi dobre Melanie Vilks iz legendarnog “Prohujalo s vihorom“ (“Gone With the Wind”). Žena koja je jednoj Skarlet O'Hari (Scarlett O'Hara) bila uzor i davala joj snagu da nastavi da se bori kroz život. Za ulogu Melani, Oliviji je te godine izmakao Oskar za najbolju sporednu glumicu koji je otišao u prve afro-američke ruke Heti Mekdanijel (Hattie McDaniel), kojoj je Olivija oduševljeno čestitala i ostatak večeri provela s Heti i njenim mužem u dnu sale, iza svih, pored toaleta, gdje su bili zgurani kao crnci u slobodarskoj Americi.
Teško je smisliti bolju ulogu od Melani Vilks, no eto da je desetak godina kasnije, Olivija opet zablistala u drami Mičela Lejzena, “Svakome njegovo“. I dobila svog prvog Oskara za najbolju glumicu. Kad pogledate ovaj film, shvatite zašto je Olivija najbolja. Da se vratim na početak teksta, ovaj film bi mogao biti jedna bljutava limunada, melodramatična priča o ženi koja rodi vanbračno dijete u vrijeme kad je to bilo strašno nemoralno, te ga onda igrom slučaja još i izgubi tako što ga usvajaju njeni prijatelji.
Olivija je u ovom slučaju podigla film svojom čarobnom glumom do te mjere da, kad se sve završi, samo vam je ona u glavi. Ne pitate se zašto je, pobogu, spavala s pilotom koji odlazi u Prvi svjetski rat i vjerovatno se neće vratiti, nego vam je potpuno normalno da će to uraditi i ljutite se na čitav moralni sistem koji osuđuje ženu koja rodi dijete bez supruga. Kao i Bet Dejvis (Bette Davis), Olivija igra očima, krupnim i punim ljubavi i bola. Toliko jasno se razlučuje po pogledu da ju nijedan muškarac koji ju opsjeda ne zanima, osim svog sina kojeg ne može imati, a tu joj je, nadohvat ruke. Kako je bolno dočarala promjene koje je doživjela, od prigušenog jauka majke na početku pa sve do usahlog majčinstva koje je naučila potiskivati sve te godine, sve dok ne sretne sina, takođe pilota, kao i otac, ali u različitom ratu. I tu ne preglumljuje, kao što bi većina uradila, nego bolno obuzdava emocije.
Ne, zaista, divna uloga i krasan film, ko ga nije pogledao, a voli ovakav žanr (muka žena između dva rata), obavezno ga pogledajte. Nećete se pokajati.
