Dok se Tool još uvijek “bori” u studiju, drugi bend Mejnarda Džejmsa Kinana (Maynard James Keenan) je nekako uspio da objavi novi album.
Trebalo je da prođe 14 godina od albuma “eMOTIVe” do ovogodišnjeg “Eat the Elephant”, najnovijeg izdanja grupe A Perfect Circle, premda je vrijeme učinilo malo toga da se razbiju tematske sličnosti između albuma.
Naime, prvi je kolekcija obrada antiratnih pjesama koje su spojene u post-9/11 svijetu, dok je drugi čvrsto fokusiran na politiku u veoma drugačijem društvu, sa veoma drugačijim liderom na čelu.
Ove veće društvene promjene idu ruku pod ruku sa promjenom u zvuku koji je napravio i sam A Perfect Circle. Klavir Bilija Hauredela (Billy Hoewerdel) ovoga puta je mnogo češće u prvom planu za razliku od prethodnih izdanja, pružajući neposredniju osnovu za lirske medijacije Mejnarda Džejsma Kinana o zavisnosti o tehnologiji, (“Disillusioned”), dvoličnim figurama (“The Contrarian”) i religiji (“The Doomed”). Takođe, “So Long, and Thanks For All the Fish” pruža skoro humoristički saundtrek za Kinanove opise, kao što su: “Hip hip hooray, for this fireworks display / Mind and body blown away”.
Tamo gdje “Eat the Elephant” trpi zbog novog zvuka je nedostatak dinamike koja čini prva dva albuma grupe onako dobrima. Hauerdelova gitara, svedena na minimum, ostaje atmosferična u strofama, samo da bi se u refrenima začula distorzirana. Dok pjesme kao što su “TalkTalk” i “The Doomed” karakteriše povremeni nalet agresije, ništa na “Eat the Elephant” ne djeluje tako snažno kao, recimo “Judith” ili “Pet”.
Neosporno je da će fanovima prethodnih radova benda trebati malo vremena rada benda kako bi se navikli na stilski zaokret, iako je poruka koju upućuju A Perfect Circle mogla biti daleko glasnija da su koristili onaj zvuk koji se pokazao kao uspješan.
“Eat the Elephant” možete preslušati u nastavku.
Naslovna fotografija: Tim Cadiente / A Perfect Circle promo
