Za jazavca u knjizi „Sve životinje sveta“, između ostalog, stoji i to da se ova životinja oglašava „frktanjem, brundanjem, dahtanjem i glasnim deranjem“. Sve ovo se prethodnih dana moglo čuti u banjalučkom Gradskom pozorištu Jazavac, sa pojačanom dozom frktanja i dahtanja.
Jubilarni 10. Međunarodni festival glumca Zaplet, svjesno ili ne, imao je svoju temu, a to je bila ljubav. Ljubav u svim svojim pojavnim oblicima, devijacijama i shvatanjima.
Vrijeme za ljubav na i pred daskama počeo je da otkucava „Taksimetar“, premijera banjalučke verzije predstave kojom je Exit teatar zatvorio takmičarski program prošlogodišnjeg Zapleta. Crnohumorna priča o sudbini jednog društva i nekoliko njegovih generacija u svojoj je suštini bolna balada o pokidanoj ljubavi između oca i sina na čijim fragmentima stoje svi ostali djelići nerazumijevanja, konflikta i mržnje.
Nakon što je Slobodan Perišić uspješno preuzeo štafetu od Matka Raguža, što uopšte nije bilo jednostavno, skopski Teatar Komedija otvorio je najčitanije poglavlje o ljubavi, sa naslovom „Romantična komedija“, ali su njegovi likovi i njihovi odnosi ipak bili atipični, pametno razrađeni i perfektno izvedeni. Potvrda posljednje pomenutog došla je i od festivalskog žirija, koji je upravo u komadu „Doni Dark“ pronašao i najboljeg mladog glumca Darijana Petrova i jednu od dvije najbolje glumice, Marijanu Petrovsku Ristov.
Razne tipologije muško-ženskih odnosa bile su u fokusu ovogodišnjeg Exit-ovog aduta, predstave „Dvoje“, čije su mnogobrojne romanse i scene bile i previše tipske, ali je to umnogome „popeglao“ vrhunski glumački tandem. Iako je konkurencija među glumicama po mišljenju žirija bila previše snažna za Bojanu Gregorić Vejzović, o čemu bi se svakako moglo diskutovati, ne može se ništa zamjeriti proglašenju fenomenalnog Dražena Čučeka najboljim glumcem 10. Zapleta.
Korak ili dva dalje u istom pravcu otišla je „Crna kutija“ Beogradskog dramskog pozorišta, sa svojom ujednačenom postavom srećnih parova i velikih prijatelja, okupljenih da uz dobro vino i raw kolače gledaju pomračenje mjeseca. Kada ih je naizgled benigna igra povjerenja odvela put kopanja po ličnoj tami, čitava predstava se spotakla o predvidivosti i nesavršenosti, ali i zabljesnula dovoljno puta da je konačni utisak daleko od mračnog.
Mraka, opet, nije nedostajalo u „Usamljenom zapadu“, kojim se na sceni Jazavca predstavila mlada ekipa iz banjalučkog Narodnog pozorišta predvođena rediteljkom Belindom Božičković. Tekst genijalnog Martina Mekdone (Martin McDonagh), težak poput olova ulivenog u puščana zrna koja su presudila ocu iščašene braće u njegovom središtu, može se čitati na razne načine. Banjalučka verzija najlakše dopire do generacija mlađih i od protagonista ove adaptacije, postavljajući pitanja o ljubavi prema bogu i klinačkoj ljubavi prema odrasloj osobi, ali prvenstveno o ljubavi između braće i stranputicama kojima ona može da krene.
Upravo se stranputicama vodio je i rasplet ovogodišnjeg Zapleta, „Režim ljubavi“, predstava kojom je Atelje 212 zatvorio takmičarski program. Zatvorio na najbolji način, jer se bavio najširim spektrom pojavnih oblika ljubavi, zalazeći duboko i u one koji se na svim meridijanima još uvijek smatraju tabuima. Iako i sama nesavršena, prvenstveno zbog ponekih jeftinih, a realno suvišnih rješenja i problema sa održavanjem tempa u jednom ovakvom konceptu, taj koncept ključna je vrijednost ove predstave.
Dobro balansirajući između psuedointelektualnosti i njenog ismijavanja, između filozofskog štiva i „Draga Saveta“ rubrike u žutom magazinu s trafike u kraju, „Režim ljubavi“ uspješno razbija šablone, baš kao što to u svojim ljubavnim životima čine i njegovi likovi. Njih vrlo vjerodostojno igra kvalitetna postava predvođena Sofijom Juričan, potpuno zasluženo proglašenom drugom od dvije najbolje glumice na Zapletu.
„Režim ljubavi“ je festival zatvorio na najbolji način i zbog činjenice da je upravo komad Bojana Đorđeva proglašen najboljom predstavom.
Na kraju, zatvorio je na najbolji način i zato što je ljubav zaista bila jedini režim koji je vladao ovogodišnjim Zapletom. Iako bilo i raznovrsnijih i kvalitetnijih godina, deceniju duga uzajamna ljubav Zapleta i njegove publike samo je dodatno porasla, kao i nada da će ona trajati još mnogo decenija.
Naslovna fotografija: Aleksandar Aco Čavić / Gradsko pozorište Jazavac
