“Dogman” je novo ostvarenje Matea Garonea (Matteo Garrone) koji je u istoriju filma ušao 2008. godine sa “Gomorom” (“Gommorah”). Međutim, koliko god ovo bio Mateov film u jednakoj mjeri je i film Marčela Fontea (Marcello Fonte) koji briljira u ulozi bezazlenog i dobroćudnog Marčela.
Kritike su podijeljene, a najveći argument kojim kritičari opisuju zašto ovo ostvarenje nije dovoljno dobro je to što nije u pitanju “Gomora”. Iako je veoma jasno da zaista nije u pitanju remek-djelo istih razmjera, ne može se poreći da se radi o jednom kvalitetnom i preciznom režijskom poduhvatu.
Radi se o priči koju je Garone oblikovao dugi niz godina, što se da primjetiti jer ne postoji suvišan kadar ili replika. Na scenariju je radio sa nekoliko saradnika, uključujući i braću D'Inoćenzo (Damiano i Fabio D'Innocenzo), čiji doprinos je takođe vidljiv budući da su odrasli u onome što se može nazvati italijanskim getom koji je prikazan u ovom filmu.
Sama lokacija snimanja je veoma zanimljiva i nosi sa sobom mnogo simbolike. Radi se o mjestu nadomak Napulja koje je izgrađeno tokom šezdesetih godina prošlog vijeka. Radilo se o projektu kojim je taj kraj trebao biti preuređen u poznato ljetovalište koje bi privuklo turiste i lokalno stanovništvo, međutim privuklo je nešto mnogo mračnije. Veoma brzo nakon izgradnje, naselje je jednakom brzinom počelo da propada zbog velike frekvencije kriminalnih obračuna koji su se dešavali svakodnevno. Sada, šezdesetak godina kasnije, tu su ostali samo najžilaviji ili oni koji nisu imali gdje drugo otići.
U toj razorenoj idili, sličnoj onoj iz “Projekta Florida” (“The Florida Project”) samo sa manje boje koja krije raspadanje, se nalazi Marčelova radnja u kojoj se brine o psima. Njegov život je jednostavan, posvećen je psima na poslu i kćerki Alidi u privatnom životu. On sam je još jednostavniji. Živi skromnim životom i trudi se da nikome ne učini ništa nažao. Cijenjen je u zajednici i do toga mu je mnogo stalo. Iako dobrica po prirodi, nisu mu strane ni manje kriminalne radnje poput preprodavanja kokaina poznanicima i prijateljima.
Šta je film bez dobrog antagoniste, a to je u ovom ostvarenju Simonćino kog igra Edoardo Peše (Edoardo Pesce). Simone je lokalni siledžija koji teroriše sve oko sebe, uključujući i Marčela. Njih dvojica liče na neku modernu iskrivljenu verziju Stanija i Olija i odlično funkcionišu u svojoj disfunkcionalnosti. Njihov odnos je gradiran tokom filma, pa ono što započne tim što Simone uzme kokain od Marčela i ne plati, komplikuje se zatvorskom kaznom koju Marčelo odsluži za Simonea i eskalira jednostavnim zahtjevom za izvinjenje.
U svoj toj zbrci briljira Marčelo Fonte. Na njegovom licu se vidi strah, bespomoćnost, nada, odlučnost, sreća i čitav niz emocija i stanja njegovog lika. On sam nosi ovo ostvarenje na svojim ramenima, u svom širokom osmjehu, modrom licu slomljenog nosa, u svakom “Amore” koje izgovori obraćajući se psima. A Mateo, budući da je toliko dobar režiser, je toga vrlo dobro svjestan i beskompromisno ga prati kamerom. Zabilježio je svaki njegov trzaj, svaku najmanju promjenu izraza i to je ono što čini ovaj film prelijepim. Razvojni put jednog lika, jednog čovjeka, jednog glumca.
Ne bih da nepravedno zanemarim drugu polovinu ovog neobičnog dua. Edoardo je takođe veliko otkriće u svojoj interpretaciji nemilosrdnog i ograničenog Simonćina. On pruža savršen podsticaj Marčelu da pokaže sve što zna. On kreira atmosferu u kojoj Marčelov očaj dolazi u prvi plan i drži publiku na rubu sjedišta. On je savršen negativac Marčelovom naivnom i dobroćudnom pozitivcu i on iz njega izvuče ono najgore.
Ako tražite remek-djelo poput “Gomore”, ovdje ga nećete naći. “Dogman” ima svoje mane, od ne tako skrivenih metafora do podcrtavanja jasnog, ali isto tako ima i ono nešto što čini film umjetnošću.
Ono što ćete ovdje pronaći je priča bazirana na likovima i radnja koju vodi logika tih istih likova. Priču o jednom čovjeku kojem nikako ne ide u životu, bez obzira na njegovu dobrotu. Priču o zaboravljenima, o onima koje život pregazi i o onima koji nisu zaslužili sudbinu koja ih je snašla. Priču o ruinama ljudskih života i zanemarenih mjesta.
Ako je to ono što tražite, “Dogman” je film za vas.
Naslovna fotografija: YouTube screenshot
