Pojedinačni intenziteti umjetnosti i ljubavi u svojoj sintezi obično rađaju fascinantne, inspirativne, ali često i nestabilne odnose. Zaista, mnoga od najcjenjenijih djela moderne i savremene umjetnosti, nastala su u kontekstu ljubavi – zabranjene, izgubljene, pronađene ili obnovljene.
U redovima koji slijede, za vas smo izdvojili pet poznatih parova, koji su zauvijek odredili svijet savremene umjetnosti.
Naslovna fotografija: Louisiana Channel
Džordžija O’Kif i Alfred Štiglic
U jesen 1915. godine, Džordžija O’Kif (Georgia O'Keeffe) poslala je zbirku radova rađenih ugljenom prijatelju u Njujork, koji ih je pokazao Alfredu Štiglicu (Alfred Stieglitz). Štiglic je bio oženjen prodavač umjetnina u svojim pedesetim godinama i istaknuta osoba u njujorškom društvu, dok je ona bila dvadesetogodišnja profesorica umjetnosti u Teksasu. Od prvog kontakta sa njenim radovima, Štiglic je postao zaluđen njenom umjetnošću, a kasnije i njome. Odigrao je značajnu ulogu kada je u pitanju njen rani uspjeh, s obzirom na to da je prvi izlagao njene apstraktne crteže. Sa vremenom počinje praviti njene obnažene fotografije, tako dajući dodatni zamah njenoj karijeri.
Do 1924. godine, bračni par je živio u Njujorku, a O’Kif postaje jedna od najistaknutijih figura među američkim slikarima. Ipak, Štiglic je imao ključnu ulogu kada je u pitanju interpretacija njenih djela. Svodeći ih na frojdovsko tumačenje, njene krupne apstraktne planove tumačio je kao nesvjesne ekspresije vagine.
“Žena i muškarac dijametralno različito osjećaju svijet. Žena prima svijet kroz svoju utrobu, pa tek onda kroz um”, objašnjavao je Štiglic.
No, O’Kif se žestoko suprotstavljala njegovoj simplifikovanoj interpretaciji: “Ukoliko vidite erotske simbole na mojim radovima, oni govore više o vama nego o meni i mojoj umjetnosti”.
Ipak, Štiglicova interpretacija je bila dominantnija, te je oblikovala opšte razumijevanje njenih djela sve do danas.
Baš kao što je njegova interpretacija zasjenila njeno majstorstvo oblika i boje, tako je i njegova neukrotiva seksualnost zajenila njihov brak. Nakon njegove afere sa mnogo mlađom asistenkinjom iz galerije, O’Kif se seli u Meksiko gdje je obuzima radost, volja i inspiracija. Nikad se nije vratila u Njujork. Ipak, njihova ljubav je preživjela.
Nastavili su pisati jedno drugime, izražavajući osjećanja u bujici korespondencije, prikupivši samo u tom periodu više od 5.000 pisama, sve do Štiglicove smrti 1946. godine.
Iako ih je spajala velika ljubav, živote ipak nisu skončali sa rukom u ruci. Desilo im se prokletstvo većine umjetnika – otuđenost od konvencionalnog života, od normi i moranja, te postavljanje kreacije na pijedestal.
