Jedini preživjeli član suicidnog kulta, spanđa se sa piscem knjige o kultovima i provede nekoliko dana uoči Božića u porodičnoj loži na ledu (po našem -kućici na ledu) sa dvoje pastorčadi. To je osnovna postavka horora “The Lodge” 2019, novog filma režiserskog dua Severina Fjale i Veronike Franc. I prilično je jasno kuda ovo vodi na kraju priče.
Film otvaraju kadrovi mračnog prostora u drvetu, sa lutkama protagonista. Uskoro otkrivamo da je to minijaturna loža koja se nalazi u prelijepom stanu, kao iz modernih kataloga. Hodnikom kroči sredovječna Ališa Silverston (Alicia Silverstone) u ulozi užurbane majke Laure. Ćerka Mia (Lia McHugh) i sin Ejden (Jaeden Martell) idu kod oca Ričarda na odmor, a nedavno ostavljena majka sprema se za susret s bivšim i njegovom novom djevojkom.
Nakon što muž opet podsjeti bivšu da je vrijeme za razvod, pominje i namjeru da se oženi Grejs – mlađom verzijom majke njegove djece. Devastirana Laura odlazi ostavljajući nad porodicom sijenku samoubistva.
Ćerka ne ispušta iz ruke lutku – minijaturnu verziju majke, a kada je pokuša zavezati za balon, u simboličnoj završnici saharane, jedino taj ne odleti. Tek kad lutka padne na zemlju, balon se vine prolazeći pored krsta, simbola vječnog života. Lutka majke uskoro sreće novi verziju sebe – Grejs.
Nekoliko mjeseci nakon tragedije, Ričard (Richard Armitage) odluči smjestiti djecu i Grejs u planinsku ložu “da se malo zbliže”.
Ova genijalna ideja ne čudi, jer dolazi od emocionalno osakaćenog muškarca, kojeg sjajni Armitaž, svojim hladnim i neiskrenim stavom, predstavlja na savršen način.
Kao udaljena koliba u planini i odnos među roditeljima i djecom jednako je nepristupačan. Nesposobni za povezivanje, oni stvaraju spletke, igraju se da bi pokazali osjećanja. Iako su brat i sestra predstavljeni kao bliski, manjak hemije među glumcijma to potpuno poništava i njihov odnos ostaje hladan i nedorečen.
Ovo podvlačenje i stalno vraćanje na maketu, podsjeća na “Naslijeđeno zlo” iz 2018. (Hereditary). Ali, u ovom segmentu, kao i mnogim drugim tokom filma, nedostaje slojevitosti. Gledajući maketu, imate utisak da već znate šta će se destiti – pogotovo ako ste upoznati sa prethodnim filmom tandema Franc i Fjale “Goodnight Mommy” iz 2014.
Braća blizanci nisu sigurni da je njihova majka zaista ona. Lica sakrivenog ispod zavoja, ona postepeno upoznaje druga lica svojih sinčića. Kao i tu, i ovdje nervira predvidivost, posebno jer je izvedena bez magije i zamršenosti.
Ignorišući mane, možemo se fokusirati na divnu rolu talentovane Rajli Kio (Riley Keiough). Ukočena i depersonalizovana, delikatno igra između nježnosti i nelagode, a obje emocije prenosi s lakoćom. Ona će učiniti sve, pa i provesti dane sama sa dvoje nepoznate djece, samo da je prihvate. Riječ je o nezreloj i ranjivoj osobi, koja se svojski trudi. Međutim, i ona je dijete koliko i Ričardova djeca. Ne prepoznaje probleme na vrijeme, i upušta se u božićni odmor iz pakla.
Stvari se gadno zakomplikuju kada se nakon večeri provedene uz srdačne božićne filmove poput Karpenterovog “Stvor”-a (The Thing), probude u hladnoj i mračnoj loži. Navodno su zaspali uz peć na plin, a po buđenju shvataju da je neko odnio sve stvari iz kuće, uključujući i Grejsine tablete.
Nakon toga, film se bavi Grejsinim padom u očaj i smicalicama koje djeca prave. Njihovo mučenje je psihološko i utom gore. Lični pakao kroz koji prolazi Grejs, bio bi dovoljan da izvuče ovaj film iz mediokriteta, ali predvidiva završnica to ne dozvoljava. Ostaje nam da se pitamo da li je Grejs shvatila da su je djeca dobro namagrčila, pa se svetila maloj gamadi, ili su je toliko namučili da je konačno odlučila da se pridruži svojoj sektaškoj porodici.
Strah od zamjene novom i mlađom, strah od novih ljudi, želja za prihvatanjem i potreba za porodicom utkani su u ovu priču, ali od svih ovih silnih tema, film se dublje bavi samo Grejsinom traumom.
NASLOVNA FOTOGRAFIJA: Promo The Lodge, 2019.
