Kada je Edvard Nujmajer (Edward Neumeier) htio da napravi scenario o policajcu robotu koji lovi kriminalce, bilo mu je izuzetno teško da proda takvu priču velikim studijima.
Scenario su u prvim godinama postojanja redovno odbijali zbog nezavršenosti setinga i priče koja je bila smještena u neodređenu blisku budućnost. Nijmajer je ubrzo upoznao režisera muzičkih spotova Majkla Majnera (Michael Miner), dok je ovaj razvijao sličnu ideju, imena – SuperCop.
Pol Verhoven, uspješan holandski režiser, preselio se u Los Anđeles za boljim prilikama. Iza sebe je imao nekoliko uspješnih holandskih filmova, a kada je došao u Ameriku radio je i na “Flesh & Blood” iz 1985, poznat kao veliko kostimirano razočarenje na kino blagajnama. Ferhoven priznaje da je s gađenjem bacio prvu ruku scenarija “Robocop-a” odbijajuči da ima ikakve veze s tim, ali je njegova žena, kopajući po smeću, pronašla kopiju, pomno pročitala i ubijedila muža da se u zapletu krije dublja istina vrijedna prikazivanja.
Poznato odijelo koje krasi RoboCop-a čitav film, dizajnirao je Rob Botin (Rob Bottin), inače štićenik velikog Rika Bejkera (Rick Baker). On je prethodno radio na specijalnim efektima kod Karpentera na “The Thing” 1982. kao i “The Witches Of Eastwick” 1987. pored mnogih drugih. Ipak zanat je “ispekao” u poznatoj sceni u Zvjezdanim ratovima. Scena dvoboja u kantini, sa mnoštvom vanzemaljskih likova, poslužila je kao portfolio tada mladom Botinu. Na setu Robocop-a napravio je ukupno šest odijela: tri netaknuta i tri oštećena. Studio je s entuzijazmom prihvatio Botinove rane crteže odijela, a zajedno sa Ferhovenom i Nojmajerom, razvijen je koncpet da je odijelo više od spoljnog pokrivača tijela. Većina glumčevog lica je prekrivena metalnom maskom, a ovako je Botin opisao ideju:
“Dizajn je trebalo da bude aerodinamičan i brz, sa linijama koje idu naprijed. Sve linije su bile geometrične, komplementarne tijelu iz svih uglova. Kad je se Ferhoven uključio u projkat, tražio je brojne izmjene dizajna, uglavnom da dizajn izlgeda više kao mašina, nego kao čovjek. Nikad nisam uradio više konceptulanih crteža, nego za tog čovjeka – morao sam stalno mijenjati!”.
Odijelo je bilo sastavljano od dijelova, a Piter Veler (Peter Weller) je morao nositi bald cap da bi lakše skidali kacigu. Nakon deset mjeseci odlivanja Velerovog tijela i modifikovanja Botinovog odijela, ostalo je samo još da se boja iz tamno plave – promijeni u sivu. To je dalo metalni izgled i pomoglo kod refleksije na kamerama.
U tim je onda došao Moni Yakim – glavni čovjek sektora pokreta na Džulijardu (Julliard) da bi osmislio robotske pokrete za Velerovog lika. Njih dvojica su zamislili zmijski fluidan pokret, ali je odijelo bilo preteško za tu vrstu aktivnosti. Onda je Moni predložio da ga uspore i na taj način vjerodostojno predstave pokret mehaničkog lica.
Robot ED-209, dizajnirao je Kreg Hejz (Craig Heyes). On je napravio model u dvije veličine, a manja je korištena za snimanje. Stop-motion animacijom – veoma popularnom u to doba, Fil Tipet (Phil Tippet) animirao je pokrete “mirotvorne” metalurgije i zakletog protivnika Robocop-a.
U doba snimanja, svjež i inovativan pristup bili su nezamjenjivi, a o tome svjedoči dovitljiv način na koji su uradili scenu pucnjave ED-209-a. Za iskre pucanja, korištena je tehnika koju je, zajedno sa Kregom Hejzom, razvio Fil Tipet. Onda su topili crvenu i žutu plastiku, obmotavali oko vate i zatim to gurali u cijevi pištolja na ED-209-u. Da bi se dobio efekat ispucavanja, rastavljeni su blicevi sa starih Minolta kamera, te stavljeni u cijevi zajedno s vatom, potom je kamera premotavana jedan frejm unazad, sa višom ekspozicijom, da bi se dobio efekat iskrica tokom pucanja.
Za kraj vas ostavljamo sa scenom koja je promijenila akcione i SF filmove, ali i donijela zloglasni X rejting ovom filmu.
