Godine 2020. kompanija Dizni je sinonim za ispeglanu, porodičnu zabavu, Ipak, ovaj gigant filmske industrije, uvijek je imao jezive trenutke.
Još od pojavljivanja stare vještice iz “Snježane i sedam patuljaka”, pa do nekih igranih filmova, njihov rad je uvijek koketirao sa uznemirujućim sadržajem. Tama je uvijek bila sastavni dio firme Mikija Mausa i zbog toga su “svijetli” momenti više dolazili do izražaja.
Najstrašniji Dizni filmovi dolaze nam iz ere kiča i natapiranih frizura: osamdesetih. Ovaj politički restriktivan period, takođe je bio jako neizvjestan za samu kompaniju, koja se borila sa korporativnim mogulima. Studio se, na neki način borio za život, a probali su ostati relevantni ubacivanjem mračnijeg sadržaja.
Probrali smo najmračnije i najstrašnije animirane filmove Dizni produkcije pa pogledajte ispod na listi!
The Skeleton Dance (1929.)
Postoji dosta jezivih kratkih crtaća iz Diznijevog opusa, ali ima nešto posebno sablasno u animaciji Uba Iverksa (Ub Iwerks). “The Skeleton Dance” je bio prvi u nizu kratkih crtaća za Voltovu seriju “Silly Simphonies”. Animirani uz muziku Karla Stalinga (Carl Stalling), kosturi se ritmično kreću, plešu i prave instrumente od svojih kostiju, a pored toga što je zabavno gledati takođe je jako gromozorno…
Pinocchio (1940.)
Iako većina ljudi pomisli na jednu specifičnu scenu iz Pinokija, kao najstrašniju, možemo slobodno reći da je ovaj animirani film od početka do kraja veoma uznemirujući. Scena o kojoj pričamo je naravno ona u kojoj se Pinokijev nestašni poznanik pretvara u magarca, ali ono što je najgore dolazi nakon same transformacije. To je glasovna uzvedba glumca i potpuna panika u koju zapada lik, dok se bespomoćno batrga i rita, iako je prekasno za pomoć. Cijela priča izaziva nelagodan osjećaj, vjerovatno zbog činjenice da američki studio radi adaptaciju italijanske priče, dajući joj njemačku stilizaciju. Pinokio je predivno animiran što sekvence sa jezivim sadržajem čini još neugodnijim.
Fantasia (1940.)
Ovaj muzičko-animacijski eksperiment Volta Diznija, sadrži sekvencu “Night On Bald Mountain”. Pretposljedni segment je animiran na muziku ruskog kompozitora Modesta Musorgskijeg (Modest Mussorgsky): “Bald Mountain” je tradicionalno okupljalište Sotone i njegovih pratioca”, objašnjava Dims Tejlor (Deems Taylor), muzički kritičar. Stvorenja noći se okupe da služe princu tame, a sve je režirao Vilfred Džekson (Willfred Jackson), jedan od najboljih diznijevih animatora.
