Produkcijska kuća “Blumhouse, na čelu sa osnivačem Džejsonom Blumom (Jason Blum), od samog začetka objavila je rat holivudskom načinu snimanja filmova i uvela moderni horor kroz mala vrata na veliku pozornicu.
Horori su u jednom trenutku postali pravi usisivači novca, što je za producente predstavljalo noćnu moru, posebno što rezultati na kino blagajnama nisu bili adekvatni.
Baš zbog visokih budžeta horora ranih devedesetih (“Bram Stoker's Dracula”, “Wolf”, “Mary Shelley's Frankenstein”, “Interview With The Vampire”), tlo je pripremljeno za vladavinu nekih novih klinaca, koji su tražili manje novca za svoje ideje.
Riječ je o ultra-popularnom i po nekima sramotnom kino hitu “Paranormal Activity”. Moram priznati da se kao ljubitelj horora moje adolescentsko oduševljenje mjerilo s opsesijom kada je “Paranormalna Aktivnost” izašla.
Pored odlične marketinške kampanje (za pretpostaviti da je ovdje otišla većina budžeta) film je igrao u na foru donošenja “found footage” materijala i mockumentary stila u kina.
Nakon ogromnog uspjeha, od nevjerovatnih 193 miliona dolara širom svijeta, dok je produkcija istog koštala tričavih 15 hiljada dolara, “Blumhouse” studio je nastavio sa šturim finansiranjem. Pa je tako “Insidious“ napravljen za jedan i po milion, a zaradio 99 miliona, “Sinister” sa budžetom od 9 mililiona donio je kući 87 miliona dolara.
Učeći zanat kod sada omraženih Boba i Harvija Vajnstina, talentovani Blum organizuje sopstvenu producentsku kuću 2000. godine. Radio je i sa glumcem Itanom Hokom (Ethan Hawk), prikupljajući sredstva za glumčevo pozorište “Malaparte teathre company”.
Njegov prvi pravi producentski posao bio je na “Kicking And Screaming” Noe Baumbaha (Noah Baumbach), čiji je scenario podržao komičar Stiv Martin (Steve Martin) lično.
Blum je od samog početka bio svjestan rizika koje podrazumijeva finansiranje u kom se svaki dolar broji. Kada je više puta odbio povećati budžet Robu Koenu (Rob Cohen) na “The Boy Next Door”, režiser se morao pomiriti sa odlukom.
Kritika je film izrešetala, šaleći se da je s pravom distribuisan u januaru (studija objavljuju filmove za koje potcjenjuju da će propasti upravo na početku godine). Međutim, za Bluma ovaj film nije predstavljao nikakav poraz, pa je tako na boks ofisima zaradio preko 150 miliona dolara, uprokos niskoj ocjeni. Finansijski se isplatio, ekipa je imala platu, a Blum novac za nove projekte.
Narednih godina, kuća se polako počela nametati kao lider u indie horor žanru. Taj srednji period koji seže od 2012. do 2017, pored rađanja nezaboravnih horor franšiza, donio je i rad na, kasnije oskarom nagrađenoj muzičkoj drami, “Whiplash”.
Ipak, Blum je više puta naglasio da mu cilj nije da štanca mamce za nagrade, već da se fokusira na više manjih projekata, znajući da će neki od njih propasti i oslanjajući se na druge kao izvor prihoda. Znači u pitanju je čista ljubav prema zanatu.
“Blumhaus” je tokom prethodne dvije decenije potpisao nevjerovatnih 262 naslova u svojoj produkciji, dok je distribucija uglavnom u rukama “Universal” studija ili striming servisa, što je dodatno osiguranje njihovim ulaganjima.
Kada letimično vidimo spisak za 2020. godinu koji obuhvata filmove poput “Fantasy Island” (Budžet 7, zarada 49 miliona dolara), “The Invisible Man“(Budžet 7, zarada 143 miliona dolara) i “The Hunt”(budžet 14, zarada 15 miliona dolara), ne treba biti veliki matematičar da shvatimo da se Blumu ulaganje višestruko isplatilo.
I to sve u pandemijskoj godini, koja čak i velike studije, baca u probleme. Ukratko, Blum zna posao, zna prepoznati kvalitet i spreman je prilagoditi se svakoj neočekivanoj situaciji.
I budite sigurni da ćemo ime “Blumhaus” gledati na uvodnim i odjavnim špicama mnogih filmova u godinama pred nama.
Naslovna fotografija: Blumhaus
