Film „Halloween“ ili “Noć vještica“ legendarnog režisera Džona Karpantera (Johna Carpentera) u bioskope je izašao 25. oktobra 1978. godine, pred samu proslavu praznika iz naslova i zauvijek promjenio žanr strave i užasa.
Film ne da je postao samo sinonim za gledanje horor filmova u oktobru i senzacija na kino blagajnama, već je pomogao stvoriti čitav jedan podžanr, dobio bezbroj nastavaka i rimejka ( ukupno 12 ), te postao fenomen koji je brzo prevazišao granice filmskog žanra.
Postao je najuspješniji nezavisni film svih vremena i pokrenuo je talas slešera (slashera) koji će dominirati američkim hororom u sljedećih nekoliko decenija.
Noć vještica godinama je izdavana u raznim formatima, od ranih VHS-a i laserskih diskova do DVD-a, Blu-ray-a i 4K-a, do striming platformi, uključujući i razne bonus materijale .
Pošto je danas 31.oktobar, nema boljeg vremena za povratak i ponovni posjet ovom remek-djelu sedme umjetnosti. Odabrali smo 10 najboljih i najzanimljivih činjenica vezanih za stvaranje originalnog horor klasika.
01. Zloglasno ime nije zasluga autora
Kada su Karpenter i Debra Hil (Debra Hill ) započeli pisanje filma, radni naslov bio je „The Babysitter Murders“. Na prijedlog producenta Irvina Jablansa (Irwin Yablans), koji je predložio da se priča filma odvija u noći 31. oktobra promjenjen je naslov u „Halloween“, a ostalo je istorija.
Ipak, režiser je kasnije tvrdio da je film skoro svaki kritičar dočekao sa negativnim reakcijama koristeći opise “glupo” za naslov i “nije zastrašujuće” za priču.
Godinu dana kasnije cijenjeni list „The Village Voice“ film je okitio superlativima poredeći sa Hičkokovim (Alfred Hitchcock) „Psihom“, da bi se potom drugi kritičari “preispitali” i dali mu mnogo pozitivniju ocjenu.
02. Jesen Ilinoisa u proljeću Kalifornije
Karpenter je originalno napisao drugačiji redoslijed otvaranja filma, u kojem se kamera kreće ulicom duvajući lišće, sve dok se ne zaustavi na maski koja leži u slivniku. Ali zaključio je da to nije tako elegantno kao jednostavno uvlačenje kadra polako na užarenu bundevu na trijemu kuće.
Zanimljivo je da su smeđi listovi drveća dodani kako bi izgledalo da se radnja dešava tokom jeseni , zbog čega je ekipa skupljala i razbacivala suvo lišće ispred kamere u raznim tačkama, da bi se stekao utisak da je radnja filma smeštena u oktobru u Ilinoisu.
U stvarnosti, film je sniman u Kaliforniji u maju, što pokazuju puno zelenih stabala u svakoj ulici. Dodatni problem je bila nabavka bundeva, koje dospijevaju u jesen.
03. Film ne radi bez muzike
Kada je Karpenter prvi put prikazao grubu verziju filma za izvršnog direktora distributera filma, ovaj nije bio oduševljen rezulatatom. Rekao mu je da to nije zastrašujuće i da nije uspjelo kao film, ali kasnije je priznao da je pogriješio i da je muzika napravila ogromnu razliku.
Režiser je kasnije priznao da je kultna partitura filma inspirisana Goblinovim soundtrackom za đalo-klasik “Suspiria” italijanskog režisera Darija Aređenta (Daria Argenta) i pjesmom “Tubular Bells” muzičara Majka Oldfilda ( Mikea Oldfielda), koja je korištena u filmu “The Exorcist”.
