Naučno istraživanje objasnilo je da je razlog fanatične i masovne popularnosti romana i serije “Igre prijestola“, snimljene po djelu pisca Džordža R.R. Martina (Georgea R. R. Martina), ako je vjerovati nauci, broj likova koji se u njoj pojavljuju.
Serija kanala HBO prerasla je tokom osam sezona emitovanja u jedan od najvećih globalnih fenomena u istoriji televizije i pop kulture, od premijere sezone 2011. godine. Uz to je dobila pohvale kritičara i ogromnu bazu fanova.
Iako se serija temelji na Martinovoj književnoj franšizi “A Song Of Fire And Ice”, autori su tokom godina odstupili su od izvornog materijala.
Fanovi su čak bili šokirani kada su scenaristi Dejvid Beniof (David Benioff) i D.B. Vajs (D.B. Weiss) najavili da će se epska saga završiti nakon 8. sezone, jer su mnogi smatrali da bi serija mogla trajati duže, uključujući i samog Martina.
Gledaoci su bili izrazito nezadovoljni posljednjom sezonom, kritikujući njeno ubrzano pripovijedanje, mnoge rupe u radnji, postupanje sa likovima i sam kraj, pa su čak pokrenuli peticiju tražeći od HBO-a da preradi završnu 8. sezonu.
Nije tajna da „Game of Thrones“ ima jednu od najvećih baza fanova na globalnom nivou, što je veliki razlog zašto je posljednja sezona bila toliko kontroverzna.
Televizijske serije rijetko postaju takav fenomen na međunarodnom nivou u tako brzom periodu, kao što je to učinila “Game of Thrones”. Zbog toga je tim matematičara, fizičara i psihologa navodno otkrio šta je tačno učinilo franšizu tako uspješnom.
U studiji za Zbornik Nacionalne akademije nauka istraživači sa pet univerziteta u Velikoj Britaniji i Irskoj analizirali su šta seriju i književni serijal čini tako uspješnim, počevši od prvog Martinovog romana iz 1996. godine
Studija pokazuje da je interakcija između likova u romanu realna za odnose u stvarnom životu. Istraživači su otkrili da sa preko 2000 imenovanih likova u seriji knjiga i preko 41 000 međusobnih interakcija između njih, daju brojeve koji u prosjeku čine cifru koju ljudi mogu podnijeti u stvarnom životu.
Izjava sa Univerziteta Vorvik pruža više detalja o ovoj vrlo obimnoj studiji:
“Studija pokazuje kako je način na koji su uređene interakcije između likova sličan načinu na koji ljudi održavaju veze i komunikaciju u stvarnom svijetu. Štaviše, iako su važni likovi slučajno ubijani, kako se priča odvija prema kraju, osnovna hronologija nije tako nepredvidljiva”.
Čak je i broj posebnih poglavlja u prvoj knjizi, kao što su poglavlja imenovana kao Ned, Kejtlin Džon, Deneris, Arja i Sansa, prava količina likova za uspješan rad mozga.
“Čak i najzastupljeniji likovi, tj. oni koji pričaju priču, u prosjeku imaju samo 150 drugih likova koje treba pratiti. To je isti broj sa kojim je prosječni ljudski mozak evoluirao moć pamćenja”, rekli su sa fakulteta.
Studija takođe pokazuje da Martin zadržava pažnju čitatelja kroz slučajno redanje događaja, kako bi imitirao stvarni svijet, pa se radnja čini realnijom.
„Neobično velik broj likova u “Game of Thrones“-u često zastrašuje ljude prije, ili nakon gledanja serije. Možda je bilo zastrašujuće sjetiti se prvo svih imena i porijekla likova. Ipak, odnosi među likovima čine seriju toliko privlačnom za fanove svih tih godina. Uprkos tome što je riječ o fantastici, gledaoci su povezani s realnim problemima i vezama u seriji.
Naslovna fotografija: promo/HBO
