Jedno od najvećih zadovoljstava filmova (i endem za sedme umjetnosti) je mogućnost putovanja u priče što se prostiru u bezbroj lokacija i epoha.
Filmski set u jednoj sobi sam po sebi predstavlja izazov, ali kad se dobro uradi, može biti jako zahvalan. Mnogi su primjeri u istoriji filma, od hvaljenog “Grand Hotel” do “Green Room“, ali kao sa svim pod/žanrovima, postoji mnogo naslova koju su promakli priznanja publike i kritike.
Stoga smo spremili listu 10 takvih naslova, nekih poznatih, nekih potcijenjenih ili nepoznatih, ali sigurno vrijednih gledanja.
10. “Death and the Maiden” (1994.)
Roman Polanski je napravio karijeru od klaustrofobičnih trilera, sa talentom da postavi dramu i tneziju u ograničenom prostoru sa naglaskom na prostorne veze likova i konstrikcija samog prostora, da bi otkrio njihove varljive igre moći.
Nije čudo što su ga rado privlačile adaptacije pozorišnih predstava, poput “Carnage” i “Venus In Furs”, a jedna od tih adaptacija, “Death and the Maiden” i dalje ostaje najbolja.
Sve u vezi Polanskovog rada je razložno kontraverzno zbog njegovog čuvenog slučaja silovanja iz 70-ih i posljedičnog bijega od pravde, ali “Death and the Maiden” je u velikoj mjeri film koji najviše ogleda njegov zločin, jer ga je nemoguće gledati bez povezivanja sa životnom pričom samog Polanskog.
Adaptiran po istoimenoj predstavi Ariela Dorfmana (Ariel Dorfmann, film prati jednu noć u životu Pauline Eskobar koju tumači Sigurni Viver (Sigourney Weaver). Preživjela je neviđene zločine, uključujući i silovanje, tokom diktature u neimenovanoj zemlji Južne Amerike. Sada živi sa mužem Džerardom – pravnikom socijalne službe, koji se jedne noći, vrati kući sa šarmantnim strancem, kog Paulina prepozna kao jedong od mučitelja. Odluči ga natjerati da prizna i plati za svoje zločine.
Komplikovan materijal, dok se Paulina bori sa sopstvenim traumama to se uvećava na širi problem koji govori o traumi cijele zemlje. U rukama Romana Polanskog, tekst postaje intenzivan pažljivim sceniranjem koje iskorištava svaki gram tenzije u priči, a naravno, zbog zlostavljačkih optužbi – nemoguće je ne misliti koliko se zapravo identifikuje sa Kingslijevim likom (Ben Kingsley).
09. “Secret Honor”(1984.)
Robert Altman je majstor režiserskih projekata sa živopisnim likovima. Svi njegovi filmovi, od “Mash” i “Nashville” do “Shortcuts” i “A Praire Home Companion” prikazuju veličanstvenu, koreografsku vještinu da se orkestriraju priče iz plejadi različitih likova u povezanu priču.
To je ono koji čini “Secert Honor” tako zanimljivim bastionom njegove filmografije. Ispričan u kontinuitetu u realnom vremenu, film se odigrava u jednoj sobi – sa glavnim likom Ričardom Niksonom (Richard Nixon). NJega igra Filip Bejker Hol (Philip Baker Hall), a Nikson je u njegovom tumačenju već penzionisani predsjednik koji se prisjeća svog života.
Film je, naravno, vizuelno i narativno ograničen koliko je to moguće. Iako su mnogi filmovi na listi adaptacjie predstava, “Secret Honor” je jedini koji se može opisati kao “snimljeno pozorište”, jer Altman ne diže prst da priču učini kinematografskom, zauzvrat se fokusirajući na glavnu izvedbu u filmu.
Hvala Bogu, Bejker Hol je i više nego dorastao izazovu: prisvojio je Niksonove tikove i manerizme savršeno, njegov predsjednik je daleko od oponašanje i više duboko zarivanje u njegovu dušu.
08. “The Incident” (1967.)
Riječi prljavo i mračno su postale klišeu kojim se koriste mladi i moderni zaljubljenici filma opisivajući malo mračnije palete boja u fotografiji.
Ali ne postoje porikladniji pridjevi da bi se opisao “The Incident”, surova i teška priča koja je obilježila nezavisno američko stvaralaštvo.
Od režisera Lerija Pirsa (Larry Pierce), koji kasnije nije napravio ništa vrijedno pomena, stiže priča u kojoj uloge ostvaruju mladi Martin Šin (Martin Sheen) i Toni Musante (Tony Musante). Kao dvojica siledžija, oni pljačkaju, tuku i napadaju njujorčane, a jedne sudbonosne večeri, put ih navede u voz gdje terorišu putnike zabave radi.
Nakon prvog čina, gdje su svi putnici predstavljeni u kratkim ali upečatljivim scenama, ostatak narative se odvija isključivo u vozu, klaustrofobičnom očaju urbanog nemorala i opstanka pred licem nepravde.
Sa snažnom i odličnom crno-bijelom fotografijom, “The Incident” bi trebao imati mnogo više priznanja, kao esencijalni proto-novi Holivud talas koji je preuzeo ‘70-e.
