07. “Sleuth” (1972.)
Još jedna u nizu pozorišnih adaptacija, “Sleuth” je postao pomalo zaboravljen film, nemoguć za pronaći na striming servisima, uprkos nomnaciji za Oskara u kategoriji glavnih glumaca, režisera i kompozitora. Ovaj flimski grijeh se mora ispraviti, jer je u pitanju izuzetno zabavan i pametan film vrijedan otkrovenja.
Režiser Džozef Mankivic (Joseph L. Mankiexicz), poznat po “All about Eve” i pisac Antoni Šefer (Anthony Sheffer) napravili su film o ekscentričnom piscu misterija kog tumači Lorens Olivije (Laurence Olivier) i lokalnog frizera kog igra Majkl Kejn (Michael Caine). Novi ljubavnik bivše žene pisca (pročitaj to ponovo), je gost noveliste prilikom dogovora o budućnosti situacije. Od tog trenutka oni se upuste u seriju eskalirajućih igara i misaonih nadmetanja. koja će ih uništiti.
Ko u većini Mankivicovih fimova, “Sleuth” je u stvari, glumački predložak i to spektakularan. Dva najlegendarnija engleska glumca igraju rame uz rame dva sata jedinstvenog zadovoljstva. I Kejn i Olivje su fantastični u pojedinostima svojih likova, ali njihova veza – sa svom kaustičnom borbenošću, sitničavim provokacijama i zamjerajućeg poštovanja – to je ono što čini ovu priču.
Uprkos relativne nepoznatosti kod kod šire publike, ovaj film je izuzetno uticajan za neke filmadžije a čak mu je film iz prošle godine krimi triler “Knives Out” dao omaž.
06. “Deathtrap” (1982.)
Mnogi su kritičari upoređivali ovaj i prethodni film, i ako ćemo iskreno, površinski oni zvuče potpuno isto: Kejn u glavnoj ulozi i misteri pisac koji poziva rivala u goste.
Mimo postavke, ovaj film ide u potpuno drugom smjeru, onom u koji ga je odveo Ajra Levin (Ira Levin) koji je adaptirao sopstvenu predstavu u scenario.
“Deathtrap” režira Sidni Lume (Sydney Lumet), čovjek iza jednog od najboljih setovskih filmova ikad “12 Angry Men“. I ovdje on donosi, svu ekspertizu postavke scene, vrijednu proučavanja u filmskim školama.
Ali najviše od svega, ovaj film je dobar jer je, prije svega, zabavan na način na koji dobar triler može biti. Mnogi preokreti i pravci su nepredvidivi, a kad se urade ispravno – nezaboravno zabavni!
05. “8 Women” (2002.)
Misteri žanr ima dugu istoriju priča na jednom mjestu. U literaturi, postoji i ime za to: misterija zaključane sobe, koja je rodila mnoge klasike žanra, od pisaca Agate Kristi (Agatha Christie) i Džona Dikinsona Kara (John Dickinson Carr).
Ovaj film možemo opisati i kao “whodunnit“, ali nazvati ga tako, značilo bi potcijeniti Fransoa Ozonov (Francois Ozon), fascinatan žanrovski bućkuriš komedije, melodrame, misterije i mjuzikla.
Ozon je majstor kojie uglavnom odlučivao za ograničene ali agresivne mizanscene, što znači da više voli relizam i ne bježi od nasilja i seksa. U “8 Women” naprotiv, zauzeo je drugačiji pristup: Daglas Sirkovska paleta boja, vizantijski zaplet koji cilja na farsu više nego na pravi saspens. Kako sam kaže, on mijenja stil da bi se dodvorio priči, a nema boljeg stila da se ispriča međusobna sumnja bogatih žena.
A kad su one u pitanju, kasting je nevjerovatan: Ketrin Denev (Catherine Deneuve), Izabel Iper (Isabelle Huppert) koje trumfuju u svojim ulogama.
04. “Coherence “(2013.)
Rizičan prelaz, između mamblkor filmske tehnike i kičmene drame napojene suspen zapletom, “Coherence” miješa najbolje od ta dva svijeta u fascinantan naučno-fantastični triler.
Debitantski film pisca i režisera Džejmska Vard Bikrita (James Ward Byrkit), otvara postavkom koju bismo očekivali od mikrobudžetnog indija: grupa starih prijatelja se okupi na večeri, svaki sa ličnom tajnom i dugogodišnjim zamjerkama jedni prema drugima, koje će naravno, izaći na vidjelo u toku večeri. Ipak, uskoro se otkrije da su stvari komplikovanije i da prolazeća kometa mijenja samu prirodu stvarnosti oko njih.
Reći više, značilo bi pokvariti jedno od glavnih zadovoljstava koje ovaj film pruža. Morate pogledati!
