05. “Buried”- Rodrigo Cortes (2010)
Triler “Buried” je možda jedan od najnervoznijih filmova u istoriji bioskopa. Ako ste klaustrofobični, “Buried” će vam sigurno biti teško gledato.
Od samog početka, gledalac je bačen u užasnu situaciju i uvučen u film. Rajan Renolds (Ryan Reynolds) je Pol Konroj, čovjek u drvenom kovčegu ispod zemlje u Iraku. Kod sebe ima telefon i lampu, koje ga dijele od gušenja tamom.
Beznadežnost situacije kao i bjekstva koje mu za dlaku izmaknu, natjeraće svakoga da se uznemiri, ali ako se identifikuju s jednom lokacijom, publika je primorana da dijeli sva zatvorena osjećanja koja Pol dijeli sa kamerom.
“Buried” je film koji će intrigirati i najpraktičnije umove. U pitanju je ostvarenje ispunjeno tenzijom i adrenalinom, sa uspješnim preokretima i neočekivanim krajem. Dok smo zajedno s Polom ušuškani u lažnu sigurnost, režiser Rodrigo Kortez nemilosrdno gradi paniku i frustraciju koristeći se uskim prostorom kovčega i saosjećanjem prema Polu da nas dovede do krajnjeg stanja anksioznosti.
06. “The Hand That Rocks the Cradle” – Curtis Hanson (1992)
Ako je “Buried”, čitavih 90 minuta čiste panike i nervoze, onda je kultni klasik “The Hand That Rocks the Cradle” uronjen do grla u frustraciju i strah.
Pretimo porodicu koja unajmi dadilju, Mrs. Mott koju igra Rebeka De Mornaj (Rebecca De Mornay) kao mučno slatku medicinsku sestru koja se pretvori u osvetoljubivog psihopatu.
Definicija “prezrene žene”, ovaj lik nas muči dok gledamo kako vara i iskorištava naivne protagoniste, do te mjere, da ih želimo uhvatiti za ramena i protresti upozoravajući na strašni plan koji Mrs. Mott sprema.
Film nas istovremeno ljuti i plaši. Iskren je i pametan u istraživanju štete koju može proizvesti manipulativni uljez. Jednostavan je i služi kao upozorenje.
Ako publika ne bude smrtno uplašena, ili bar čupala kosu dok traje špica, onda je napravljena od čelika!
07. “Paris, Texas” – Wim Wenders (1984)
Film otvara Hari Din Stenton (Harry Dean Stanton) dok luta pustinjom uz muziku Rej Kudera (Ry Cooder), a misterija priče raste do emocionalnog krešenda na kraj finalne trećine.
Iako su odluke koje Stentonov pomjereni lik učini upitne, srž filma ostaje njegova najbolnija tačka. Značaj porodice i želja za ujedinjenjem je snažno sidro koje veže publiku za film.
Tragedija razdvojene porodice koju izjedaju dugovi i nesreća, trauma čiji duboki korijeni ostaju i nakon hiljada pređenih kilometara, to je nešto što svaki gledalac osjeća u dubini stomaka. Uprkos svim nedaćama koje likove zadese, mi se uvijek nadamo da postoji nada i da će se sve srediti. Mi želimo da oni uspiju.
Bez puno truda, uvedeni smo u zaplet koji je odlično izmjeren, šarmirani glumačkom hemijom Harija i Nataše Kinski, te fascinirani enigmatičnim protagonistom.
