07. “The Hunt” – Craig Zobel
Iako po svim karakteristikama na prvi pogled djeluje kao akciono B-ostvarenje, film “The Hunt” režisera Krejga Zobela mnogo je više od toga u svakom svom segmentu.
Ovo je više nego zabavna, britko satirična i krajnje duhovita crna komedija, iza koje stoji ime genijalnog scenariste Dejmona Lindelofa (“Watchmen, “The Leftovers”), čija nemilosrdna oštrica kasapi pokvarenost i licimerje liberalnog kapitalizma i demokratskog uređenja kako Amerike, tako i ostataka svijeta.
Skupina osvetnički nastrojenih demokrata i liberala kidnapuje skupinu republikanca i konzervativaca radi brutalnog lova na ljude na nepoznatoj lokaciji, samo što jedna od žrtava nije sprema da bude lovina već postaje lovac uz gomilu prosute krvi, leševa i duhovitih šlagvorta na račun moderne ljevice i desnice.
I ako vam se čini da Lindelof i Zobel pretjeruju u svojoj distopijskoj fikciji, bacite pogled na snimke protesta i sukoba u američkom Kapitolu, pa će vam biti jasno da je ovo samo ultraduhovit i superzabavan filmski pogled na našu tragikomičnu stvarnost koja je mnogo filmičnija od svake fikcije.
06. “Palm Springs” – Max Barbakow
Ne postoji filmski podžanr koji je u protekloj deceniji više utonuo u prosječnost i rutinu od romantične komedije, vrteći se u beskrajnoj traci bezlične melodrame i dosadnog toaletnog humora.
Maks Barbakov, režiser filma “Palm Springs”, po svemu sudeći svjestan je ove činjenice, zbog čega je svoj muško-ženski par junaka Najlsa i Saru, gurnuo u vremensku petlju, po uzoru na nezaboravno remek-djelo ovog žanra “Dan mrmota” (“Groundhog Day” iz 1993. godine), a potom ih pokušao spasiti kroz najbolju romantičnu komediju, ne samo protekle godine, već i dugo vremena unazad.
Odlična glumačka ekipa koju predvodi trojka Endi Samberg (Andy Samberg) i Kristina Milioti (Cristin Milioti) i veteran J.K. Simons, u ovom nadraelnom miksu verbalnog i geg humora, odlične muzike i prelijepih pejzaža kalifornijske pustinje, ispričanog u suludom ritmu crtaća Čaka Džonsa (Chuck Jones), pliva kao riba u vodi, pretvarajući sa lakoćom sve njegove slabosti u vrline.
“Palm Springs” je, ukratko rečeno, šarmatna, vickasta i zabavna romantična komedija, idealna za godinu koju smo proveli zaglavljeni u izloacijskoj petlji jednoličnih dana.
05. “Lovers Rock” – Steve McQueen
Snimljen kao drugi dio antologije “Small Axe” britanskog režisera Stiva Mekvina (Steve McQueen) film “Lovers Rock” je, ne samo ubjedljivo najbolje ostvarenje ovog petodijelnog ciklusa, koji se bavi tamnoputom zajednicom zapadnoindijskih ostrva u Londonu 70-ih i 80 godina prošlog vijeka, već i jedan od najboljih filmova ove godine i jedno od najubjedljivijih djela ovog autora često sklonog preispitivanju kontroverznih tema.
U ovom slučaju riječ je o malom i nepretencioznom filmu koji je vješto vizuelno-scenaristički izgrađen oko upoznavanja dvoje mladih ljubavnika na kućnoj žurci, da bi postepeno svojom vibrirajućo-narkotičnom atmosferom polako usisavao publiku u sebe, dok se u pozadini provlače diskretne reference na rasno-socijalnu podjeljenost britanskog društva u eri Margaret Tačer.
Ipak, film kulminaciju i definitivnu potvrdu autorske poetike dobija u završnim scenama kada se kućna žurka pretvori u plemensko-tribalni ritual izbacivanja negativne energije i ključalog bijesa kroz plesnu orgiju podstaknutu alkoholom, travom i mračnim dab/rege ritmovima, lomeći svojim učesnicima snove, mišiće, prostor i vrijeme.
Odvodeći u tom trenutku “Lovers Rock” od ljubavne melodrame do tragične poeme o bježanju iz surove stvarnosti u kojoj bezbrojne zamke zlog i bogatog Babilona vrebaju na siromašne sinove rastafarija, izgubljene između Afrike, Jamajke i Londona i kojima preostaje samo da rade jednu stvar, koju je te iste 1980. godine opisao jedan jednako tragični bijeli pjesnik iz Mančestera: “Dance, dance, dance”!
04. “Mank” – David Fincher
Režiser čija se karijera dijeli na odlična djela i remek-djela odlučio je da snimi biografski film o jednoj od legendi ove umjetnosti, kultnom scenaristi “Građanina Kejna”, Hermanu Mankjevic (Herman J. Mankiewicz).
Uzeo je deceniju i po star scenario svog pokojnog oca Džeka Finčera (Jack Fincher), vrbovao Trenta Reznora i Atikusa Rosa (Atticus Ross) da urade muziku, Gerija Oldmana (Gary Oldman) da glumi, tim stalnih saradnika da brinu o fotografiji i montaži te Netflix da plati te silne račune.
Rezulat je ljubavno pismo klasičnom Holivudu, koje kao i svako pismo ovog tipa, pati od viška emocija i strasti, teških riječi i nedorečenih zaključaka, ali u dobu SMS poruka i jutjubera, ono se čita kao neki književni klasik, polako i sa uživanjem.
Možda je ovo Finčerov film za sopstevnu dušu i netflixove oskrovske ambicije, ali ne brinite svakim novim gledanjem otkriva se novi sloj u ovoj kompleksnoj priči o čovjeku kojeg je njegov ogromni talenat, istinoljubivost, vulkanska narav i sklonost porocima prognala iz industrije snova, ali su mu isto tako obezbjedili vječnost u sedmoj umjetnosti!
