Mnogi će se saglasiti da su 70-te i 80-te godine možda bile najbolji period u istoriji rokenrol muzike, kada smo i dobili neke od najboljih albuma, koji i danas zvuče jednako ubjedljivo i moćno kao i prije pet decenija..
U skladu sa tim, 1971. godina takođe je bila izuzetno plodonosna, a vrhunska izdanja stizala su pred publiku kao na traci.
Od Dejvida Bouvija (David Bowie), preko benda Black Sabbath do Marvina Geja (Marvin Gay), Džona Lenona (John Lennon) i brojnih drugih.
Nekima su te ploče bile prekretnice u karijeri, a nekima su bile najbolje koje su ikad uradili.
U narednih nekoliko redova donosimo vam naš izbor 10 albuma koji ove godine slave pola vijeka od svog originalnog izlaska.
10. David Bowie – “Hunky Dory”
Dejvid Bouvi (David Bowie) već je imao četiri albuma u svojoj karijeri kada je izdao “Hunky Dory”, prvu ploču koja je pomogla osigurati njegovu legendu. Približavao se tom trenutku svakim izdanjem, ali sa ovom pločom, koja je izašla 17. decembra 1971. godine, učinio je da postane ono što njegovo ime znači danas. Njegov prethodni album, “The Man Who Sold the World” iz 1970, doprinio je početku izgradnje mitova koji su pratili ovog muzičara.
Ipak, pravi posao započeo je godinu dana kasnije, a ta je transformacija rezultat niza prvih događaja za njega. Prvi album za njegovu novu etiketu RCA, prvi album u produkciji Kena Skota (Ken Scott), prvi album koji uključuje bend koji je postao Spiders From Mars i prvi album koji uključuje mješavinu popa, glam i garažnog roka, folka i konceptualne umjetnosti,
Na neki način “Hunky Dory” bio je korak nazad u odnosu na materijal na izdanju “The Man Who Sold the World”, ali za razliku od istoimenog LP-a iz 1969. (kasnije preimenovanog u “Space Oddity”), “Hunky Dory” fokusirao se na neku svoju drugu ličnost.
Najbolje pjesme na albumu “Changes”, “Oh! You Pretty Things”, “Life on Mars?”, “Quicksand” i “Queen Bitch” – ogrebale su površinu stvari koje dolaze. Ovim numerama Bouvi je naslikao portret vazemaljskog umjetnika koji se nije mogao etiketirati, jer on sam u to vrijeme nije imao pojma o tome ko je, ili šta je?
09. Black Sabbath – “Master of Reality”
Kašalj je bio taj koji je nadahnuo bend. Dok su Black Sabbath bili u londonskom Island stduiju i radili na svom trećem albumu, Ozzy Osbourne uručio je marihuanu gitaristi Toniju Iomiju (Tony Iommi).
Budući da je Toni snimao akustični dio, smjestio se preko mikrofona, a snažan kanabis natjerao ga je na kašalj. Producent Rodžer Bejn (Rodger Bain) ponovio je snimak kašlja i upotrijebio ga kao uvod za “Sweet Leaf”, pjesmu o inspirativnim kvalitetama marihuane i temelju “Master of Reality” izdanja koji je objavljen 21. jula 1971. godine.
Zajedno sa “Sweet Leaf”, ostale pjesme, uključujući “After Forever”, “Children of the Grave” i “Into the Void”, bile su slične tematike. “Master of Reality” bio je ispunjen mračnim i teškim rifovima, pomjerenim bas linijama i nazalnim vokalima koji su poslužili kao inspiracija ranim stoner rok grupama kao što su Pentagram, Saint Vitus i The Obsessed.
08. Marvin Gaye – “What’s Going On”
“What's Going On” je studijski album američkog soul autora Marvina Geja (Marvin Gaye), koji je izašao u maju 1971. i koji je svojim pojavljivanjem nametnuo nove standarde u soul muzici.
Svojim sadržajnim tekstom, kojim se obraćao ovisnicima, sirotinji i velikim dijelom posljedicama rata u Vijetnamu, album je pobudio direktne osjećaje kod slušaoca. Iz cijeloga svijeta stizale su dobre kritike ostalih izvođača i publike što je album učinilo jednim od najpoznatijih u pop muzici. Magazin Rolling Stone ga je uvrstio na prvo mjesto liste 500 najboljih svih vremena.
“What's Going On” je prvi Gejev album koji se u potpunosti pripisuje njemu, kao producentu i izvođaču i sastoji se od devet pjesama. Materijal na albumu angažovano i nadahnuto govori o vijetnamskom ratu, povratku veterana kući i nepravdi koja ih je dočekala pri povratku.
07. Joni Mitchell – “Blue”
Od zadimljenog introspektivnog kavera do potpuno neubičajenog pristupa u pisanju pjesama, “Blue” je prvi put da se bilo koji glam rock ili pop umjetnik otvorio tako potpuno, praveći ultimativni album i postavljajući još uvijek neobičan standard za ispovjedačku poeziju.
Koristeći se akustičkim instrumentima i svojim glasom koji iskače iz oktave, Džoni Mičel (Joni Mitchell) se prikazala kao usamljena autorka, kojoj je bilo teško da shvati svoje slomljeno srce.
Govorila je o prošlim vezama i susretima, uključujući kuvara sa Krita i rok zvijezdu Grehama Neša (Graham Nash), Leonarda Koena (Leonard Cohen) i Džejmsa Tejlora (James Taylor). Uz romantičnu melanholiju, “Blue” je bio zvuk žene koja se koristila romantičnom i seksualnom slobodom koja je do tada bila isključivo muška u pop kulturi. Mičel je nastavila izdavati vrhunske ploče tokom sedamdesetih, ali “Blue” ostaje njeno remek-djelo.
06. Led Zeppelin – “Led Zeppelin IV”
Bezimeni četvrti studijski album engleskog rock sastava, Led Zeppellin, “Led Zeppellin IV” pušten je u prodaju 8. novembra 1971. u izdanju Atlantic Recordsa. Sniman je od decembra 1970. i marta 1971. na više lokacija, a najviše u kući viktorijanskog stila u East Hampshireu.
Džimi Pejdž (Jimmy Page) je izjavio kako im je trebala takva atmosfera gdje su mogli piti čaj i opušteno lutati vrtom kako bi stvorili ove pjesme. Svi u svijetu muzičara od kritičara do producenata smatrali su da je profesionalno samoubistvo izdati album bez imena (prethodna tri albuma zvali su se Led Zeppellin I, II, III).
Ispostavilo se da je to bio pravi kreativni i komercijalni uspjeh koji je donio njihove najpoznatije pjesme: “Black Dog”, “Rock and Roll”, “Going to California” i himnu “Stairway to Heaven”. Današnji kritičari svrstavaju ga u najbolje rock albume ikada.
