05. Al Green, ” Gets Next To You”
Nakon smrti Sema Kuka (Sam Cooke) i Otisa Redinga (Otis Redding) 1964, odnosno 1967. godine, nije bilo muškog vokala koji bi mogao isporučiti emociju snažno i iskreno kao što su to oni radili.
Prije “Gets Next to You”, Al Grin (Al Green) objavio je “Green Is Blues”, što je bio prvi album koji ga je povezao sa njegovim vrhunskim producentom Vilijem Mičelom (Willie Mitchell).
Materijal je bio kreativni spoj Memphis Soula i country bluza, kombinacija koja će dodatno biti dotjerana baš na vrijeme za dolazak “Gets Next to You”. Ovim izdanjem započeta je transformacija imena Al Grin iz vlastite imenice u glagol koji je definisao njegov jedinstveni zvuk.
Grinov zvuk najbolje se može opisati kao uzimanje nježnih elemenata Kukovog vokala i njihovo kombinovanje sa suptilnim režanjem Redinga. U kombinaciji sa tim elementima, to je ispraćeno sa vrhunskim muzičarima iz sastava Hi Rhythm Section.
04. Aretha Franklin, “Live at Fillmore West”
Areta Frenklin (Aretha Franklin) definitivno je jedna od najvećih ikona pop muzike ikad, a izdanje “Aretha Live at the Fillmore West” smatra se jednim od njenih najboljih, ne samo zbog vrhunskih izvedbi klasika kao što su “Respect”, “Spirit of the Dark”, “Don ‘t Play That Song” i brojnih drugih, već i zbog interpretacija tuđih velikih hitova. Ovo izdanje je bilo sažetak svega što je bilo bitno u njenoj umjetnosti.
Kao rezultat toga, ovaj materijal je idealan uvod za sve koji treba da upoznaju Aretinu zlatnu prošlost. Slušanje ovog izdanja predstavlja odricanja od uobičajenih standarda čime je definitivno potvrdila da je istinska “kraljica soula”.
Na ovoj ploči koja je izašla u martu 1971. možemo čuti istaknute aranžmane savremenih hitova poput “Eleanor Rigby”, sastava The Beatles i “Bridge Over Troubled Water” dua Simon & Garfunkel.
03. Bill Withers – “Just As I Am”
“Just As I Am” je debitantski studijski album američkog soul i fank muzičara Bila Vitersa (Bill Withers), objavljen 1971. godine za etiketu Sussex Records. Na njemu se našao hit singl “Ain't No Sunshine”, koji je rangiran na 280. mjesto liste 500 najvećih pjesama svih vremena, u časopisu Rolling Stone.
Album je takođe poznat po tome što sadrži singl “Grandma's Hands”, koji je dospio na 18. mjesto liste najprodavanijih singlova i 42. na Billboard Hot 100.
Buker Ti Džouns (Booker T. Jones) producirao je, aranžirao i svirao klavijature i gitaru na izdanju, zajedno sa basistom Donaldom Danom (Donald Dunn) i bubnjarom Alom Džeksonom (Al Jackson).
Viter je imao je 32 godine kada je završio svoj debi, koji je snimljen u nekoliko sesija, jer je njegova izdavačka kuća samo tako mogla priuštiti studijsko vrijeme, ali je rezultat bio fascinatan.
“Just As I Am” predstavlja mladog momka – sina rudara i kućne pomoćnice iz zapadne Virdžinije, crnog klinca koji čak nije puno pjevao dok je odrastao. Pjesme su dovoljno autobiografske, ali i dovoljno emotivne da izlaze iz afroameričke tradicije.
02. The Doors, “L.A. Woman”
“L.A. Woman” je posljednji album grupe The Doors sa živim Džimom Morisonom (Jim Morrison). Izašao je u aprilu 1971. godine.
Album se stilski nastavlja na prethodni “Morrison Hotel” što znači da je većina pjesama u blues rock fazonu. Ipak, dugogodišnji producent grupe Pol Rotčajld (Paul A. Rothchild) odbio je producirati izdanje zato što su mu demo snimci zvučali kao muzika za koktel zabave.
Producentsku ulogu preuzima Brus Botnik (Bruce Botnick), poznat po tome što je producirao album “Kick out of Jams”, sastava MC 5, te od muzike za koktele stvara jedan od najboljih blues rock albuma u istoriji.
Najveći hitovi su “L.A. Woman” koju su obradili Bili Ajdol (Billy Idol) i Leningrad Cowboys te mitska “Riders on the storm” koja je u posljednje vrijeme popularna kod hip-hopera i na after partijima, zbog svog sporog ritma.
01. Rolling Stones – “Sticky Fingers”
U svijetu je 1971. godina po mnogo čemu poznata i dramatična, a za sastav The Rolling Stones bila je više nego uspješna, barem na poslovnom planu.
Bend je tada povukao nekoliko bitnih poteza: zbog visokih poreza preselili su se u Francusku, osnovali su svoju kompaniju Rolling Stones Records i za predsjednika izabrali Maršala Česa (Marshall Chess), sina Leonarda Česa (Leonard Chess), tvorca legendarne etikete Chess Records.
Nakon toga, vrlo brzo su izdali i prvi singl za istoimenu kompaniju, “Brown Sugar / Bitch”, te novi album, “Sticky Fingers” koji je grafički osmislio legendarni pop-art umjetnik Endi Vorhol (Andy Warhol).
Artistički, “Sticky Fingers” predstavlja vrhunac saradnje benda sa producentom Džimijem Milerom (Jimmy Miller), predstavljući “kamenje” u eksploziji kreativnog napona pojačane duvačkom sekcijom predvođenu danas legendarnim i nažalost pokojnim saksafonistom Robertom Henrijem Kizom (Robert Henryj Keys), poznatijim kao Bobi Kiz (Bobby Keys), te trubačem Džimom Prajsom (Jim Price).
Ova duvačka sekcija odigrala je ključnu ulogu i svakako doprinijela vrhunskom kvalitetu ovog albuma, tako i koncertnim nastupima benda.
Važno je napomenuti da je1971. godine izašla još gomila vrhunskih albuma, pored gore pomenutih, a samo nekih sa tog spiska nalaze se ovdje:
Leonard Cohen – “Songs of Love and Hate”
Alice Cooper – “Love it to Death”
Janis Joplin – “Pearl”
T.Rex – “Electric Warrior”
John Lennon – “Imagine”
Harry Nilsson – “Nilsson Schmilsson”
Sly And The Family Stone – “There’s A Riot Goin’ On”
Carole King – “Tapestry”
Can – “Tago Mago”
Naslovna fotografija: The Rolling Stones Promo/Reprise/Sussex
