Sigurno nema važnije rečenice, u kojoj svaki glumac želi čuti svoje ime, od one čuvene “I Oskara dobija...”, a mnogi od njih stvarno će se i krvnički potruditi da taj san ostvare.
Obično nije teško primjetiti kada se glumac stvarno trudi osvojiti čuveni zlatni kipić. Kada je u pitanju veliko ime, najvjerojatnije će producirati manju produkciju, koja se bavi aktuelnim društvenim temama, neki sjedaju u režisersku stolicu, a neki čak pristaju glumiti za daleko manji honorar, nego inače.
Vrlo često to će biti drama temeljena na istinitim događajima, možda sa ulogom slavne istorijske ličnosti ili radikalnom promjenom izgleda, da ne kažemo poružnjavanja.
Tada će, naravno, u medijima biti opširne priče o svim istraživanjima i pripremama koje su obavljene za pomenutu ulogu, dok će glumci nadahnuto i emocionalno pričati kako ih je iskustvo promijenilo u stvarnom životu.
Jedno je samo pročitati skriptu, naučiti svoje rečenice i u skladu s tim izvesti ulogu. Puno je glumaca koji insistiraju da je to sve što treba učiniti, a neki su dobili Oskara u skladu sa tim pristupom, poput Entonija Hopkinsa (Anthony Hopkins) u hororu “Kada jaganjci utihnu” ili Morgana Frimena (Morgan Freeman) u drami “Djevojci od milion dolara”
Međutim, da biste zaista prodali performans biračima Akademije za film, glumci pristaju da prolaze kroz pravi pakao priprema i žrtvovanja zbog uloge koja cilja na čuveni zlatni kip.
Intenzivno i traumatično istraživanje, učenje i svladavanje potpuno nove vještine od temelja, dobijanje ili gubljenje potencijalno opasne količine kilograma, teške posljedice na psihu i fizičko zdravlje, pristajanja na estetski radikalne promjene imidža, samo su neke od stvari kojim glumci pokazuju predanost svom zanatu.
Mogli bismo sada raspravljati, koliko su takve žrtve zaista važne u nekim slučajevima i da li je to pravi način da se dođe do Svetog Grala glume, ali umjesto toga evo liste od 10 glumaca, koji su prošli kroz psiho-fizički pakao na snimanju, dobili nominaciju i na kraju otišli kući praznih ruku. Nažalost, u nekim slučajevima potpuno nezasluženo.
10. Tom Cruise – “Born On The Fourth Of July” (1989)
Nakon što se probio na glumačku A-listu Holivuda u drugoj polovini 80-ih Tom Kruz (Tom Cruise) žarko je želio dokazati da je on više od poster ljepotana i da zna više od snimanja scena vožnje aviona ili igranja odbojke bez majice. Njegova su sljedeća dva filma, “Colors od Money” i “Rain Man”, zaslužili Oskara za najboljeg glumca, ali za njegove partnere Pola Njumena (Paula Newmana) i Dastina Hofmana (Dustina Hoffmana).
Kruz nije odustao već je potpisao za sljedeći film redatelja Olivera Stouna (Oliver Stone) nakon filma “Platoon” (koji je i sam bio veliki oskarovac). Popularna zvijezda igrala je glavnu ulogu Rona Kovica, vijetnamskog veterana iz stvarnog života, koji je bio paralizovan zbog ranjavanja u borbi i na kraju postao vatreni antiratni aktivista.
Iako je pustio očajnu dugokosu frizuru i brkove, te se udebljao desetak kilograma, glumac je i dalje bio zabrinut za autentičnost, pa su on i Stoun navodno željeli izazvati kod Kruza neki oblik privremene paralize. Budući da se za to nije moglo naći sigurno sredstvo, Kruz je morao satima sjediti u invalidskim kolicima, dok ne bih izgubio osjećaj u nogama.
Glumcu se to na kraju, ipak nije isplatilo, iako je dobio prvu nominaciju. Sam film je dobio Oskara za najbolji film i najbolju režiju, a Kruz je izgubio od Danijela Dej Luisa (Daniela Day-Lewisa) koji je, da ironija bude veća, glumio nepokretnog slikara u filmu “My Left Foot”.
09. Judi Dench – “Mrs Brown”(1997)
Jedan od sigurnijih načina da dođete do Oskara, jeste da ste vrlo cijenjeni karakterni glumac koji preuzima ulogu istaknute istorijske ličnosti, a ako ste britanski glumac, poželjno je da je pomenuta ličnost neki od britanskih monarha.
Godinama kasnije, ovo će se pokazati dobitnom kombinacijom za Helen Miren (Helen Mirren) sa “The Queen” i Kolina Firta (Colin Firth) sa The King's Speech, ali na opšte iznenađenje, ona nije dovela do Oskara za Džudi Denč ( Judi Dench) 1997. za ulogu kraljice Viktorije u filmu “Mrs. Brown”.
U film režisera Džona Medena ( Johna Maddena) britanska veteranka po prvi put je glumio kraljicu Viktoriju (ulogu koju je nakon toga ponovila u “Victoriji i Abdulu”), a film je fokusiran za to vrijeme kraljičino skandalozno prijateljstvo sa škotskim slugom Džonom Braunom (John Brown, kojeg je glumio Bil Konoli (Billy Connolly).
Glumica je, osim što se prilično udebljala zbog ove uloge, morala proći kroz vrlo zahtjevne pripreme, koje su uključivale i obuku u jahanju i teško snimanje u prirodi Škotske, zbog čega po njenim riječima, nije moga pristojno sjediti mjesecima.
Uloga je dobila odlične kritike i nagrade BAFTA-e, Zlatnih globusa i Ceha filmskih glumaca, no Oskar je te godine pomalo kontroverzno pripao Helen Hant (Helen Hunt) u filmu “As Good As It Gets”.
Ipak, Akademija je po svemu sudeći prepoznala grešku dajući joj sljedeće godine Oskara za najbolju sporednu glumicu, ponovo za za ulogu kraljice, ali Elizabete I u jako osporavanom oskarovcu “Zaljubljeni Šekspir”, uprkos činjenici da ona ima samo oko 6 minuta na ekranu i da je tokom priprema morala samo da stavi šminku.
08. Jim Carrey – “Man On The Moon” (1999)
Džim Keri (Jim Carrey) bio je još jedan glumac koji je, postavši superzvijezda početkom devedesetih, poželio malo više od statusa hit komičara, prije svega u vidu priznanja za glumačka dostignuća.
“The Truman Show” iz 1998. godine, ponudio je prve čvrste dokaze da Keri može učiniti puno više od svog standardnog repertoara grimasa sa gumenim licem i kreveljenja, jer mu donio Zlatni globus , ali je ostao bez nominacije za Oskara.
U sljedećem igranom filmu Keri će se agresivnije baciti na lik nego ikad prije, preuzimajući ulogu slavnog američkog komičara Endija Kaufmena (Andyja Kaufmana) za biografski film “Man of The Moon”, slavnog režisera Miloša Formana iz 1999. godine, koji je u velikoj mjeri snimljen zbog zalaganja glavnog glumca.
Kao što je detaljno istraženo u dokumentarnom filmu “Jim and Andy: The Great Beyond”, glumac je ostao u liku kao Kaufman (ili njegov alter ego Tony Clifton) sve vrijeme produkcije. Pošto je Kaufman imao čudan smisao za izazivanje haosa oko sebe i neslane šale, to je je za sve prisutne na setu stvorilo haotično i neprijatno radno okruženje.
Snimke iza scene na setu “Čovjeka na mjesecu” skrivene su od javnosti gotovo 20 godina, zbog (možda razumljive) zabrinutosti studija da bi mogle narušiti simpatični imidž njihove komičarske zvijezde.
Iako je rola Keriju, donijela drugi uzastopni Zlatni globus, Akademija ga je još jednom hladno zaobišla, potpuno ignorišući njegov trud, zbog kojeg je imao čak i psihičkih problema, nakon povratka u normalan život slavnog komičara.
