Pet minuta po ulasku u prvu epizodu serije „Sky rojo“, imate osjećaj da su Španci pronašli svoju nišu na platformi Netflix. U realnosti, Netflix je prosto pronašao Aleksa Pinu (Alex Pina), svoju zlatnu kokainsku koku.
Ukoliko još niste upratili ime, Pina je mastermind globalnog fenomena „Kuća od papira“ („La casa de papel“), čija finalna sezona, odnosno njen prvi dio, stiže uskoro, 3. septembra. U međuvremenu je Pina lansirao i „Locked Up“ („Vis a vis“), još jedan gangsterski serijal koji je stekao hit status, a potom i „Sky rojo“ – najbolju moguću uvertiru pred zatvaranje vrata njegove „La casa“.
U pomenutih prvih pet minuta, Pinin potpis jednostavno vrišti sa ekrana. Divlji tempo montaže, savremeni glamur uprskan krvlju i monolozima socioloških analiza, misteriozna djevojka spremna da cinizmom i revolverom pokosi sve ispred sebe… Pina ostaje dosljedan svojim trademark elementima, ali ih ponovo uspijeva presložiti tako da izbjegne utisak ponavljanja.
Njegova nova Tokio, nova Makarena je Koral, diplomirana biologičarka koja na neshvatljiv način završava u ekskluzivnom bordelu na Tenerifima. Njena životna priča počinje da se odmotava u jednoj noći u kojoj bježi iz tog zloglasnog lokala, u pratnji koleginica Vendi i Đine, uvjerena da iza sebe ostavljaju dva leša i tri života u koje se nikada više neće vratiti. Ispostaviće se, međutim, da su obje pretpostavke bile pogrešne.
Kao i u prethodnim Pininim djelima, fokus se brzo širi sa jedne makijavelističke heroine na čitavu plejadu poremećenih, živopisnih, upečatljivih protagonista. I ovdje Koral, čije ludačke amplitude s impresivnom lakoćom iznosi Veronika Sančez (Verónica Sánchez) iz kultne „Porodice Serano“ („Los Serrano“), postepeno ustupa svoje vrijeme na ekranu sve širem dijapazonu saboraca i neprijatelja, često ne znajući ko od njih pripada u koju od ovih grupa.
Taj prostor najbolje koristi multitalentovana argentinska umjetnica Lali Espozito (Lali Espósito), čija Vendi izrasta iz bombastične, drčne, odlučne prostitutke u najsimpatičniji lik duboko povrijeđene, usamljene, izgubljene djevojčice koja je nesrećni magnet za budale, bitange i bolesnike. Kubanka Đani Prado (Yani Prado) ostaje, nažalost, omeđena granicama njene Đine, čiji karakter jedva mrda iz kalupa ranjive dobrice na prevaru dovedene u špansko podzemlje, ali zato Migel Anhel Silvestre (Miguel Ángel Silvestre) i Enrik Auker (Enric Auquer) briljiraju u ulogama braće Mojzesa i Kristijana, siledžija koji obavljaju prljave poslove za svodnika Romea dok se lome između onoga što jesu i onoga što žele da budu.
Ovi unutrašnji konflikti skoro svih osoba koje se smjenuju u pozicijama lovaca i lovine najvrijedniji su dio Pinine priče. Okosnica scenarija, sama po sebi, prilično je tipična i njen osnovni razvoj je sasvim očekivan, ali su ti sitni zaokreti u ljudskim sudbinama, srcima, dušama od velike vrijednosti. Zahvaljujući njima, serija svako malo iskorači iz šarene triler komedije u sivila socioloških analiza, moralnih dilema i studija karaktera.
Pina i njegov tim od šest režisera pažljivo dodaju ove sastojke, ne pokazujući ikakvu namjeru da „Sky rojo“ sebe shvati preozbiljno, ali uspijevajući da svakoj epizodi daju aromu dodatnog kvaliteta – ponekad slatkastog, ponekad ljutkastog, ponekad gorkog. Kontrasti su, štaviše, glavno oružje u obje dostupne sezone sa po osam polučasovnih epizoda.
Skoro pornografski prikazane seksualne fantazije muškaraca suprotstavljene su zgađenim introspektivnim monolozima žena koje ih ispunjavaju. Šampanjci, šljokice, stroboskopi izliveni po njihovim zanosnim tijelima sudareni sa siromaštvom, otmicama, ucjenama koje su ih dovele do njih. Beskrupuloznost njihovih goniča sukobljena sa ožiljcima iz djetinjstva, snovi o slobodi ukršteni sa nagonom za osvetom, a scene potjera, puškaranja i pakosnih replika ispresijecane kadrovima žestoke brutalnosti, mučnih silovanja i potresnih slomova.
Poslije svih Pininih uspjeha, na produkciji se evidentno nije štedjelo, pa je „Sky rojo“ i u vizuelnom smislu jedno sadržajno djelo. Posebno je fascinantan dizajn seta kluba u kojem djevojke žive i rade, dok prirodne ljepote Tenerifa u periodima eksterijera pružaju idealan balans. Takva raznovrsnost prisutna je i u selekciji muzičkih podloga, od kojih većina savršeno dopunjuje ili čak samostalno nosi pojedine sekvence.
„Sky rojo“ do kraja ostaje ono što u tih prvih pet minuta obećava da će biti – kvalitetna ljetna zabava. Međutim, ovo je zabava na način slavne španske kinematografije. Dakle, zabava koja zadirkuje golim gluteusima, šokira grafičkim bestijalnostima, provocira kritičkim opaskama… i na to je vrlo ponosna.
Naslovna fotografija: Netflix
